Tijdens het debat in de Rotterdamse gemeenteraad over de wens van Denk om de bestedingsmogelijkheden van de Rotterdampas te verbreden van enkele grote winkels naar legio kleinere lokale ondernemers antwoordde wethouder Michiel Grauss enigszins gepikeerd ‘’dat er al 117 winkels in Rotterdam’’ aan de weldadigheid van de pas deelnemen, ‘’waaronder Sporthuis Pim Doesburg in de Noordmolenstraat, ‘’nou Rotterdamser kunt u het zo niet hebben’’, zei hij.

Grauss staat overigens niet onwelwillend tegenover een nader onderzoek naar uitbreiding, maar kon invulling daarvan niet toezeggen, ‘’omdat er behoorlijk wat voorwaarden aan deelname zitten, waaronder fiscale, en het heeft ook te maken met het gebruik van bepaalde kassasystemen. Voor kleinere lokale ondernemers is dat vaak ook weer net een stap te ver. ’’

Ook was de wethouder bereid te kijken of verlaging van de leeftijd van deelnemers (onder de vier jaar) haalbaar is, maar ‘’over gratis geld kan ik niet beschikken’’, waarmee hij het enthousiasme bij Denk weer temperde. Grauss verwees voor wat geld betreft naar zijn collega Moti (PvdA), waarmee hij de indruk wekte dat hij de extra potten beheerde.

Het zat Grauss trouwens niet lekker dat de Rotterdampas min of meer het stigma van een armoede-instrument kreeg. ‘’Met die pas kunnen mensen die het iets minder hebben juist iets extra’s leuks doen.’’