Karima Bouchtaoui is de tweede verkiesbare dame op de lijst van de VVD Zuid-Holland voor de Provinciale Staten verkiezing op 20 maart. Haar soundtrack is een kansrijke samenleving en daar gaat ze voor.

Dit is het verhaal van een vrijdenkende alleenstaande Rotterdamse moeder, die als migrantenkind ontdekte dat bij haar liberale denken en voelen de VVD hoorde, en zij beoordeelt het polderen in Nederland als ‘’een weldaad.’’

Karima Bouchtaoui werkt in Rotterdam, vindt ‘’dat ze in de mooiste provincie van Nederland woont’’, is momenteel lid van het algemeen bestuur van het Hoogheemraadschap Schieland en de Krimpenerwaard, en wil nu – ‘’na vier jaar werken aan waterveiligheid’’ - de overstap maken naar de Provinciale Staten Zuid-Holland.

“Nee’’, zegt zij gedecideerd. ‘’Het waterschap is niet saai en nee, de bestuurslaag is ook niet stoffig. Dat maken de mensen ervan, die van toeten noch blazen weten. Het is in leeftijd de oudste bestuurslaag, maar dat is wat anders. De werkelijkheid van het waterschap is jong en dynamisch en het Nederlandse poldermodel is daar ook min of meer ontstaan.’’
Ze verwijst terloops naar Koning Willem Alexander, die op jonge leeftijd niet voor niets koos voor het watermanagement en ze denkt ook met plezier terug naar de lessen op school over de watersnoodramp van 1953, waar ze gefascineerd naar luisterde.

Bovendien is ze nooit vergeten dat klasgenoten, tijdens haar mbo-studie in Utrecht, een week niet naar school konden komen vanwege de evacuatie van de Bommelerwaard in 1995. “’Dat was de grootste evacuatie na de oorlog van ons land. En vanaf dat moment vond ik schoon water en droge voeten niet meer vanzelfsprekend.’’

Het nieuwe klimaat

De afgelopen vier jaar zegt Karima Bouchtaoui veel geleerd te hebben over ‘’hoe belangrijk waterschappen zijn in relatie tot het nieuwe klimaat. Niemand kan ontkennen dat onze zomers droger worden en de regenbuien heviger. We hebben de waterschappen keihard nodig om onze leefomgeving klimaatbestendig te maken. Dat maakt het belang van de samenwerking tussen waterschappen, andere overheden, bedrijfsleven en inwoners steeds groter. Al die partijen zijn hard nodig om de gevolgen van klimaatverandering op te vangen. De dijken moeten versterkt worden. We moeten zorg dragen voor voldoende zoet water en daarnaast is het belangrijk om te blijven innoveren in ons waterbeheer. Dat is de enige manier om klimaatbestendig te blijven. In het waterschap hield ik me bezig met wezenlijk belangrijke onderwerpen die impact hebben op onze leefomgeving, nu en later.’’

Kansrijk

‘’Ik weet en realiseer me’’, zegt ze als jonge moeder, ‘’wat de oudere generatie voor mij heeft gedaan. Die heeft gezorgd dat ik het nu goed heb en daar wil ik iets voor terug doen door me in te zetten voor de generatie na mij. En als kind van een arbeidsmigrant weet ik als geen ander hoe belangrijk het is dat je kansen krijgt om wat van je leven te maken. Ik heb op jonge leeftijd gezien wat economische onzekerheid met je leven kan doen.’’

‘’Mijn vader’’, vervolgt ze, ‘’heeft altijd hard gewerkt in fabrieken. Veel geld voor luxe was er niet. Als kind heb ik mezelf vroeg voorgenomen later niet kansarm te zijn. De taal leren, werken en jezelf als onderdeel zien van deze samenleving, dat zijn mijn prioriteiten geweest. Die zorgen ervoor dat je verder komt en dat je wat kan maken van je leven. Want als je geen inkomen hebt, wordt je wereld kleiner. En daar is geen mens beter van geworden. Ik kan het tijdens mijn gastlessen op school niet genoeg herhalen: jongens, benut later je potentieel.’’

De provincie

‘’Hoe mooi is het dat ik straks mag meedenken en mezelf kan inzetten voor de provincie die het economische hart van ons land is. Want’’, weet ze, ‘’in de provincie worden erg belangrijke beslissingen genomen die te maken hebben met werkgelegenheid, met onze woningen, met het vervoer en onze leefomgeving. En ik wil me inzetten voor het zoveel mogelijk behouden van de natuur en mooie landschappen in Zuid-Holland. Ik vind het een rijkdom dat we kunnen genieten van onze stranden, bossen en wateren en dat gun ik alle inwoners van onze provincie.’’ En meteen geeft ze de tips die haar gezin verrijken: het strand in Monster, de Wassenaarse Slag, de Reeuwijkse Plassen en het groen van de Rotte. 

Poldermodel

‘’Je zal het heel grappig vinden, maar ik ben ook helemaal idolaat van het poldermodel binnen onze democratie. Alles samen beslissen en iedereen die er toe doet. Mijn ouders komen uit een samenleving waar je of geld moest hebben of je moest tot een hogere klasse behoren wilde je hogerop komen. Wij leven hier in een samenleving waarin je voelt dat je van een dubbeltje inderdaad een kwartje kan worden. En dat bedoel ik met een kansrijke samenleving, omdat ik als kind ervaren heb hoe belangrijk dat is. Ik wil mezelf inzetten voor een ieder die wat wil maken van zijn leven.’’

‘’Ik heb’’, beklemtoont Karima Bouchtaoui, ‘’ook een enorm respect voor mensen die elke dag opstaan om hun bijdrage te leveren aan de samenleving. Tegen basisschoolkinderen, vmbo- en mbo-leerlingen vertel ik dat dat wij goudvinkjes zijn omdat we in dit geweldige land leven. Mijn credo is dan ook: je wereld vergroten en het beste uit jezelf halen. En stemmen als je 18 bent natuurlijk. Dat bepleit ik ook.’’

Mouwen opstropen

Al stond haar wieg elders in het land (Utrecht) toch spat de Rotterdamse mentaliteit van deze dame af. ‘’Debatteren en vergaderen straks in de provincie prima, maar uiteindelijk moet Zuid-Holland economisch aantrekkelijk blijven voor bedrijven en ondernemers. De woningen die we tekort komen moeten gebouwd worden en reizen van A naar B kan slimmer en dus duurzamer. Bovendien wil ik me inzetten voor goede banen, fijn wonen en een goede leefomgeving in Zuid Holland. Ik kijk naar wat kan, en niet naar wat niet kan.’’