door Jan D. Swart

Wethouder Judith Bokhove van Jeugdzaken betreurt de schade met de in nood geraadpleegde ombudsman in de kwestie met het door haar geliquideerde schooltje voor kinderen met een autismespectrumstoornis (Acato) en vindt het verder buitengewoon vervelend dat zij de ouders op enig moment de valse illusie heeft gegeven dat het slot op de deur in Crooswijk weer open zou gaan. In gemeentelijke politieke kringen zegt men dan (om ervan af te zijn): er zijn lessen geleerd. Zodra de onderwerpen niet over bakfietsen en CO2 gaan, moet Bokhove vier handen aan het stuur houden in de debatten.  

Op 1 mei sloot Acato. Het was een harde boodschap van de wethouder zelf aan een jeugdhulporganisatie, die zij overigens tijdens de raadsvergadering vandaag uit dankbaarheid en binnen de diversiteit van de stad alle soorten van hemelen had ingeprezen. Maar de slotsom was wel, dat Acato niet op tijd de noodzakelijke VOG’s had kunnen overleggen. Die kwamen pas later aan het licht en lagen vandaag symbolisch op de desk van Leefbaar-raadslid Hoogwerf. Te laat, vond Bokhove. Er was maanden geleden al gevraagd naar de wettelijke kwaliteitseisen van Acato.

Bovendien was er in het door iedereen als succesvol gekwalificeerde Acatohuis – waar de kinderen zich naar algemeen oordeel (na jaren troubles) aantoonbaar wel veilig voelden – één hitserig verliefdheidsschandaaltje geweest tussen twee scholieren met een beperking en dat niet was gemeld bij instanties die daarvoor zijn aangesteld en subsidie krijgen en toen viel het doek.

Conclusie college van B&W: dit Acato kon dus onmogelijk doorgroeien naar een professionele en erkende onderwijs- en zorginstelling. Consequentie: de scholieren met hun beperking zaten twee maanden voor de zomervakantie thuis te gamen. Grap in oppositiekringen: als het zelfs in kringen van autistische kinderen op Me Too gaat lijken, grijpt GroenLinks ''meedogenloos hard in.''

Regels zijn hard

‘’Regels zijn hard en ze zijn er niet voor niks’’, zei GroenLinks-wethouder Judith Bokhove, die het weer zwaar te verduren had tegenover dossiervreetster Tanya Hoogwerf van Leefbaar Rotterdam, die de sluiting van het schooltje ‘’een schande vond’’ en telkens hoofdschuddend in de richting van de wethouder keek, zo van: tart me nu niet, want ik heb wel uitvoerig met de ouders gesproken en niemand beter dan de ouders weten wat goed voor hun kind is met autisme.

‘’In elk geval geen sluiting van een school’’, herhaalde Hoogwerf. “Want dan zijn de kinderen de dupe.”

Diep in zijn hart vond PvdA-fractievoorzitter Co Engberts dat ook, maar dat zeg je natuurlijk niet als belangrijk lid van de coalitie. Dan mekker je een paar kritische zinnen om de schijn op te houden, of je zegt dat de wethouder op het juiste moment een verstandige beslissing nam ''om in de toekomst erger te voorkomen.'' Dat deed Engberts, en dat was ook ongeveer de versie van de VVD en D66, waarna Nourdin el Ouali van Nida riep: ‘’U zet het weg als een heldendaad met veel lef. Maar het is geen lef, het is laf. Bovendien is het geen heldendaad, maar asociaal.’’

Chaos

De ouders van de bij Acato ondergebrachte kinderen hadden ver voor 1 mei als alternatief een nieuwe locatie en ook een nieuwe jeugdhulporganisatie aangeboden gekregen, maar wel met hetzelfde gelukte lesprogramma en ook met de populaire lesgevenden. Maar dat weigerden de ouders, omdat ze – als ervaringsdeskundigen - een verplaatsing midden in een schooljaar, na een aanvankelijk geslaagde gewenning tegen de achtergrond van de handicap van hun kind, een te grote operatie vonden.

‘’Maar dat kwartje viel niet bij Bokhove en bij Kasmi evenmin’’, vond de oppositie, die daarmee ook de rol van onderwijswethouder Said Kasmi in het debat betrok. Een pijnlijke rol, want Kasmi verwees naar iedereen behalve zichzelf en zorgde zodoende voor een ‘’Schorsing van Chaos’’, die nu om 17:53 uur is ingegaan.

‘’Allemaal gestuntel’’, had fractievoorzitter Ruud van der Velden van de Partij voor de Dieren al eerder geroepen, en wel expliciet in de richting van wethouder Bokhove: ‘’U heeft bij de behandeling van dit dossier laten blijken weinig verstand van zaken te hebben.’’

Daar was ze het niet mee eens en haar verweer klonk redelijk. ‘’Ik heb de taak om regels te handhaven en te zorgen dat zaken niet kunnen escaleren. Als het later met Acato uit de hand was gelopen omdat wettelijke kwaliteitseisen ontbraken, had ik terecht de verwijten gekregen: u heeft het allemaal wel zover laten komen. Nee, voor de kinderen is dit niet prettig. Voor de ouders evenmin. Nogmaals: ik vind dat de ouders met Acato iets bijzonders hebben neergezet. Maar ik maak – in tegenstelling tot mevrouw Hoogwerf – weldegelijk een verschil tussen de ouders die dit prachtige initiatief en het bestuur van Acato, dat niet wilde bewegen.’’