Na de val van het Oostblok in 1989 viel ook het IJzeren Gordijn dat Oost en West Europa scheidde. De mijnen werden opgeruimd, de wachttorens afgebroken, de schijnwerpers gedoofd en het prikkeldraad verwijderd. Mensen konden er weer door, maar ook de dieren kregen een kans om zich van Oost naar West te verplaatsen. Zo verschenen na jaren weer beren, lynxen en wolven in het Westen.

Vooral de wolf baart opzien, omdat dat dier altijd zeer omstreden is geweest. Op de lagere school leerde ik nog dat de laatste Nederlandse wolf in 1881 in Helvoirt werd afgeschoten: een heugelijk feit! En in Delfshaven is een muursteen op een plek, waar er één werd doodgeknuppeld.  

Uiteraard kennen wij de wolf uit sprookjes. Tegenwoordig mogen die eigenlijk niet meer aan kinderen verteld worden in verband met  hun bloederige inhoud. De tere kinderzieltjes kunnen daar niet meer tegen. Ik heb het stiekem bij onze kleindochters toch gedaan, omdat ze – na het één keer gehoord te hebben – altijd vroegen om Roodkapje. Vol spanning lagen ze in hun bedjes te wachten tot ik zei: “Maar oma, wat hebt u een grote mond?” Uiteindelijk hadden ze geen seconde medelijden met het arme dier als ie met een buik vol stenen verdronk. Genietend hoorden ze aan hoe hij in de waterput verdween.

De wolf speelt ook in de geschiedenis een rol. Romulus de stichter van Rome werd samen met zijn tweelingbroer Remus door een wolvin grootgebracht en de Germaanse god Odin werd altijd door twee reusachtige wolven vergezeld.

De NSB gebruikte als symbool de wolfsangel: een soort wolvenklem. Ooit schreef een journaliste (RD) dat dit teken wel heel erg op de groen-wit-groen ribbon van Leefbaar lijkt. Dat was schofterig en sloeg nergens op, maar ze scoorde er waarschijnlijk mee in haar politiek correcte omgeving. Hier manifesteerde zich het Vlaamse gezegde “Wee de wolf, die in een kwaad gerucht staat”. Wat je ook doet, het wordt altijd slecht uitgelegd.  

Toen we net in de politiek zaten, moest ik na een half jaar iemand uit de fractie van Leefbaar verwijderen. “Hij was een wolf in schaapskleren”. Extreem rechts, terwijl hij zich als gematigd had voorgedaan.

Ook de kartelpartijen worden genoemd, want “De wolven verscheuren elkaar niet!” betekent dat mensen die dezelfde belangen hebben elkaar niet echt aanvallen.

Het meest op de politiek geënte wolven-gezegde is misschien toch ”meehuilen met de wolven in het bos.” Ambieer je een politieke carrière dan is het verstandig mee te gaan met de mensen die in de politieke hiërarchie boven je staan. In onze stad heeft geen lid van een coalitiepartij bezwaar gemaakt tegen het aanstellen van maar liefst tien wethouders! Nee ze kijken wel link uit om vooral maar geen “wolf in de schaapskooi” te worden; dus om er een andere mening op na te houden. Braaf vier jaar je mond houden en wie weet …..? “Wolven dromen immers van bossen!”

De landelijke partij waar ik ook lid van ben, wil de wolven die zich nu soms aan schapen vergrijpen, gaan vangen of bejagen. Ik ben daar geen voorstander van. De schapen gaan toch meestal naar de slacht en dat gaat in sommige slachthuizen zonder verdoving. Ook geen best alternatief dus.

Laat die wolven dus maar gewoon schuiven, verhoog de hekken en betaal schadevergoedingen. Eigenlijk een verplichting als je hun geschiedenis in ons land bekijkt.

Als je dan toch wil gaan jagen ? Misschien kunnen we Grijze Wolven terug naar Turkije jagen? Denk dat de burgemeester wel wil helpen gezien zijn uitlatingen over de integratie van Turken in ons land.