Zijn we nog maar net bekomen van de zwendel met subsidiegelden voor natuurbehoud in Zuid-Limburg door - hoe kan het ook anders - de plaatselijke en provinciale CDA-maffia, of de volgende christen-democratische beerput ligt alweer open.

Ik doel op Sywert van Lienden, die bijdehante blaag die vorig jaar met zijn Stichting Hulptroepen Alliantie de Nederlandse zorghelden zogenaamd belangeloos aan de Chinese mondkapjes hielp. En nu - volgens aanhoudende en gedetailleerde berichtgeving in de Volkskrant - door de mand valt als een zakkenvuller eerste klas.

Is het kwalijk dat iemand dankzij corona multimiljonair wordt met de verkoop van mondkapjes? Natuurlijk niet, we leven nu eenmaal in een kapitalistische samenleving. Ondernemer Maarten Halma uit Wijchen zag naast zijn handel in bamboe schaaltjes, plastic bestek en kartonnen pizzadozen ook ineens brood in mondkapjes. Hij sleepte vervolgens bij het ministerie van Volksgezondheid een order van 69 miljoen euro voor 34 miljoen mondkapjes binnen. Dat het merendeel van het geleverde materiaal van inferieure kwaliteit bleek, is minder fraai. Maar wat je ook van meneer Halma mag vinden, hij heeft nooit beweerd dat hij ’t gratis en voor niks deed. Dat is het grote verschil met sluwe Sywert.

Eerlijk gezegd vond ik die Sywert altijd een beetje rare kwibus. Zo’n oud geboren kind dat op zijn twaalfde, terwijl de vriendjes buiten voetbalden, zich verdiepte in de grondwet, het actief en passief kiesrecht en de formatie van dat moment.

Later voerde hij het Landelijk Actie Komitee Scholieren aan en stampte hij de G500 uit de grond, een jongerenbeweging die zich ten doel stelde de Nederlandse politiek van binnenuit te hervormen. Nu en dan schoof die welbespraakte wijsneus aan bij De Wereld Draait Door en al die keren dacht ik: waar ging het mis? Hoe kan ’t dat jij je jeugd gewoon hebt overgeslagen?

Maar met die mondkapjes had Sywert aan tafel bij het praatprogramma OP1 wel een punt. De overheid laat het schromelijk afweten als het om de bescherming van onze zorgmedewerkers gaat, brieste het ventje. Verpleegkundigen in ziekenhuizen, verzorgingscentra, poliklinieken en waar al niet meer moesten het allemaal stellen zonder mondkapjes. Harde verwijten aan de minister die weinig doortastend opereerde, klonken uit zijn mond. Nee, snelle Sywert loste de zaak wel even op. Een relatie met ervaring in het Verre Oosten kocht die dingen in China, de KLM haalde ze hand in hand met Sywert op. Allemaal belangeloos. 

Het departement kon niet meer om hem heen. De import door de Stichting Hulptroepen Alliantie verliep zó goed, dat zelfs particulieren mondkapjes bij die club konden bestellen. Want Weldoener Sywert wilde ook de rest van Nederland graag helpen. Dat leek me wel wat. Het pakket met 100 stuks werd daags daarna al bezorgd door zo’n hippe bakfiets-jongen van Coolblue, want die nam - ook belangeloos - de distributie voor zijn rekening. 

Strookjes

Helemaal gelukkig was ik niet met mijn aanwinst. Er zaten geen gewone touwtjes aan die je om je oren kon doen, maar je moest zelf aan beide kanten een geperforeerd strookje lospeuteren en dan paste het maar net om de oorschelp. Als je iets te krachtig trok, scheurde het strookje los.

Bovendien bood nog geen maand later ’t Kruidvat, de Albert Heijn en de Action handzamere, goedkopere exemplaren aan, maar goed. Ik maakte mezelf maar wijs dat de Sywert-kapjes beter filterden. Ik moest niet zeuren, die knul deed het allemaal voor Nederland en verdiende er geen cent aan. 

En dan lees ik dus later dat onze blaaskaak al heel snel na zijn optredens in talkshows de stichting en de filantropie zonder blikken of blozen achter zich heeft gelaten en via haastig opgerichte bv-tjes met twee zakenpartners aan het ministerie van Hugo de Jonge is gaan leveren en zich helemaal scheel verdient. Dat is schrikken.

Ik kende Sywert als politiek analist en opiniemaker. Wist ik veel dat die zelfingenomen betweter ook actief was binnen het CDA. Dat Sywert zelfs mocht meeschrijven aan het verkiezingsprogramma van die partij. Daar kwam ik allemaal pas later achter. 

Ben ik nu heel achterdochtig als ik deze affaire langs Christen-Democratisch partijlijnen bezie? Want waar 23.000 andere aanbieders van mondkapjes (ja, niet alleen meneer Halma rook ineens geld) geen voet tussen de deur kregen bij het departement, mocht Sywert na zijn media-optreden voor ruim 100 miljoen euro aan mondkapjes leveren. De overheid nam ook nog de transportkosten voor zijn rekening.

Inmiddels liggen er in de pakhuizen van Hugo de Jonge werkelijk miljarden overbodige mondkapjes weg te schimmelen. En we hebben geleerd dat deze CDA-minister ruim 5 miljard aan uitgaven tijdens de corona-pandemie niet kan verantwoorden. Is dat alleen maar door haast en chaos veroorzaakt?

30 miljoen winst

Praatgrage Sywert zwijgt nu in alle talen. Hoeveel hij en zijn kompanen aan de deal hebben overgehouden, is bedrijfsgeheim en alles er omheen blijkt strikt vertrouwelijk. Maar Follow the Money heeft berekend dat het om een slordige 30 miljoen euro pure winst moet gaan. Dat is geen bedrag waarmee we onze sneaky CDA-prominent al in de volgende editie van de Quote 500 zien binnenkomen. Maar zijn baantje als gemeenteambtenaar heeft hij wel opgegeven. Buiten een geschonden imago, is Sywerts grootste zorg thans dat je boven de 100.000 euro spaargeld tegenwoordig rente moet betalen aan de bank. 

En wat betreft dat gedeukte imago, dat verwijt hij op Trumpiaanse wijze de media. Ik kende ooit een dubieuze projectontwikkelaar - toevallig ook een CDA-hotemetoot - die bij onthullingen in kranten met priemende vinger wees naar een grote asbak op zijn bureau waarin op de rand stond gegraveerd: “De wolven huilen, de karavaan trekt voort”.

Deze wijsheid houdt de kersverse miljonair Sywert ongetwijfeld ook voor ogen. En wat betreft hinderlijke zaken als ethiek, principes, moraal of geweten... zondags even met gevouwen handjes en een uitgestreken smoel op de knieën en alles is in orde.