Vrouwen maken er tegenwoordig een sport van om feministisch te doen op verkeerde momenten en bij verkeerde gebeurtenissen. Denk aan het Bart Smit-foldertje waar een jongetje met een speelgoedautootje staat en een meisje met een stofzuiger speelt. Ook dat was al tegen het zere been. Maar nog bozer worden de dames als iemand beweert dat ze graag “veroverd” willen worden.

Het is merkwaardig dat des te progressiever een land is des te politiekcorrecter het maatschappelijk debat wordt.

Iedereen weet dat mannen en vrouwen niet gelijk (wel gelijkwaardig) zijn, maar we spelen het toneelstukje en doen alsof er geen verschil is. Vrouwen hebben een biologische klok. Ze zijn over het algemeen vriendelijker, maar ook conventioneler, wat bij het moederschap reuze belangrijk is. Het is nu eenmaal een natuurlijk gegeven dat de vrouw de verzorgde rol heeft. En daar is niks mis mee. Wel als vrouwen dit fel ontkennen. Maar dan ontkennen ze zichzelf.

En ja, er zijn wel degelijk serieuze problemen wat betreft vrouwenrechten. Binnen sommige religies (lees: islam) worden vrouwen allesbehalve als gelijkwaardig gezien en behandeld. Maar daar hoor je de feministen niet over. Die klagen liever over de uitspraken van mannelijke Kamerleden. En waarom? Omdat zij de echte problemen uit de weg gaan. Echte problemen benoemen is nu eenmaal populistisch en levensgevaarlijk.

Wil je een carrière met bijkomende zaken als werkweken van gemiddeld 50 uur en als het tegenzit met uitschieters naar 70?
Moet kunnen, ongeacht geslacht.
Maar dan moeten vrouwen niet jammerlijk huilen als blijkt dat zij in de doorgroei worden ‘achtergesteld’ en niet de beoogde salarisschaal halen wanneer ze - bij volle bewustzijn - andere keuzes maken, zoals deeltijdwerken. Want daarin is de Nederlandse vrouw Europees kampioen.

Ik ben behoorlijk klaar met klaagfeministen. Het is eeuwig gezeur en gezanik, vooral als ze vernemen dat iemand iets heeft gezegd wat niet in hun straatje past. Wel en terecht een verkrachting veroordelen, bravo, maar niet als blijkt dat een asielzoeker de dader is.  

Hun standpunten, acties en veroordelingen zijn van een achterhaalde politieke correctheid. Wel in veel gevallen nodig voor hun broodwinning, maar verder een-sta-in-de-weg voor de echte vrouwenrechtenactivisten die de echte problemen aankaarten en willen oplossen.

Zolang feministen zich zorgen maken over seksualisering van de vrouw of te veel slanke vrouwen in de magazines, maar vrouwenbesnijdenis als cultuur zien en het dragen van een hoofddoek omschrijven als ‘vrije keuze’, diskwalificeren ze zichzelf en voeden ze de tegenstellingen die goedwillende realisten nu juist aan het repareren zijn.

Weg met die ultralinkse klaagfeministen. En lang leve de vrouwenrechtenactivisten.