Sinds enkele maanden vergader ik bijna wekelijks in de schitterende regentenkamer van het hofje van mevrouw Van Aerden in Leerdam.

Het meest kenmerkende aan het 250 jaar oude gebouw is het verschil tussen de imponerende regentenkamer en de kleine huisjes eromheen. Het gebouw ademt het toen bestaande standsverschil. Het meeste geld en aandacht is besteed aan het regentenhuis en letterlijk aan de voet van dit paleis staan een aantal sobere huisjes van de armlastige bewoonsters.

De regenten onderhielden die bewoonsters niet alleen met gratis huisje en zes gulden per maand, maar ze bepaalden ook voor een groot deel hun reilen en zeilen. Ze moesten van onbesproken gedrag zijn, protestant christelijk en er mochten geen mannen overnachten; zelfs geen jongetjes. Er werd gecontroleerd en waren er toch mannen aanwezig, dan werd de maandelijkse bijdrage ingehouden!

We leven nog steeds in de situatie dat een klein deel van de bevolking wil bepalen voor anderen hoe ze moeten leven. Natuurlijk heeft nu iedereen recht op een minimum inkomen, maar dat kleine deel (de nieuwe elite) wil liefst ook het doen en laten van de rest bepalen; ze willen ook voor anderen denken. De ontluisterende uitspraak van D66-voorvrouw Kaag in haar limousine met chauffeur over stemmers op FvD “wat zijn dat voor een mensen?” illustreert die instelling en de afstand tussen elite en bevolking.

Wij worden geregeerd door een kleine (semi) intellectuele bevolkingsgroep, die de pers, de universiteiten, de rechterlijke macht en de politiek beheerst. Je ziet ze het duidelijkst in de 020-deugbubbel, een groep mensen die er vast van overtuigd is dat heel Nederland hun ideeën deelt en die andersdenkenden als een vreemd soort dwarsliggers verkettert.

Wie de elite naar de mond praat heeft kans op een carrière. Zo niet dan volgt uitsluiting (ostracisme). “Wiens woord men spreekt, wiens brood men eet “ is de geldende regel. Fidan Ekiz en Ebru Umar zijn er het slachtoffer van geworden. Vrouwen van niet Nederlandse afkomst, die zelfstandig zijn en geen steun van het deugdeel van de bevolking nodig hebben, worden buiten gesloten. Alleen een hoofddoek zou hen nog kunnen redden.

De levensbeschouwing van het deugdeel van onze bevolking is vrij eenvoudig en een stuk minder verheven dan ze denken. Het uit zich uit in de woke-filosofie: het zijn wokies.

In het kort. Ons land moet diverser worden, want diversiteit is een zegen. De islam past daar in, want het is ondanks de dagelijkse realiteit een geweldloze, vredelievende religie. Asielzoekers zijn allemaal slachtoffer van oorlogsgeweld en verrijken ons land. De klimaatverandering zal onze aarde binnen enkele decennia gigantisch veranderd hebben en wij Nederlanders moeten het voortouw nemen bij preventieve maatregelen. De Europese Unie moet meer macht krijgen om nationalisme binnen de lidstaten te beteugelen. Andersdenkenden zijn gevaarlijke populisten *

De NPO (wie heeft ze ooit gekozen?) verspreidt die de woke-filosofie heel graag. Ze krijgen van hun politieke partijen een miljard belastinggeld voor propaganda.

Ze zorgen ervoor dat iedere minderheidsgroep in ons land ontzettend veel aandacht krijgt, zodat het gedachtengoed van die minderheidsgroepen hoe dan ook algemeen goed gaat worden.

Ze vinden dat onze internationaal roemruchte geschiedenis** van ontdekkingen, uitvindingen, heldhaftig verzet en artistieke hoogtepunten zich dient te beperken tot onze rol bij slavernij en kolonialisme.

Ze stellen dat onze christelijk, joods humanistische cultuur in wezen inferieur is aan andere culturen en daar op den duur in zal opgaan.  

In de reclames, die we ongevraagd de huiskamer in geslingerd krijgen, wonen in ons land vrijwel alleen gemengde gezelschappen (niets tegen zulke gezelschappen uiteraard, alhoewel de Aziaten er opvallend bekaaid afkomen). De LBHTI-gemeenschap voert de boventoon, behalve binnen de bejubelde islamitische samenleving; die moeten het nog van de geduldige wokies leren.

Ik kom tot deze litanie, omdat ik in deze tijd van het jaar zie hoe de Sint langzaam maar zeker onttakeld wordt. Daarna gaan we weer op weg naar het Lichtfeest oftewel Kerstmis, waarbij de christelijke symboliek vrijwel verdwenen is. Het stalletje met kindeke Jezus is een dorpje met sneeuwpop geworden.

Ik zag in een reclame hoe een jongetje(?) zijn voetbal verandert in een pop: een genderbewuste kleuter. Veertig jaar geleden zijn onze kinderen zijn grootgebracht met een feministische moeder in de tijd dat het onderscheid tussen mannen en vrouwen inderdaad nog schrijnend was. We gaven onze jongens dus ook poppen, die ze tot mijn grote genoegen demonteerden en daarna in de hoek smeten.

Maar ja, de nieuwe elite vindt mij ook maar een simpele populist!

*Deze term is nimmer wetenschappelijk onderbouwd. Wel is de leidraad: als je doet wat de bevolking (populus) wil, ben je simpel en verkeerd bezig.

**Onze geschiedenis heeft grote aantrekking op buitenlandse - vooral Amerikaanse en Engelse - historici, die wilden verklaren hoe zo’n klein land zulke grote prestaties kon leveren.