“Ik ben omdat wij zijn”, is een gezegde van de Zuid-Afrikaanse wijsgeer Ramose.

“Ik ben dus ik besta”, is een uitspraak van de Franse wijsgeer Descartes.

De eerste uitspraak vertegenwoordigt het inclusief denken, het centraal stellen van het belang van de gemeenschap. Dit komt voort vanuit de gedachte dat we samen tot meer in staat zijn dan een individu. Eén en één is dan drie, zo is de uitkomst van de “samensom”.

Dat betekent ook dat we niet elkaar de maat nemen, kleineren, beledigen of een andere negatieve benadering gebruiken. Dat betekent dat we elkaar steunen en positief begeleiden en zeker ook rekening houden met elkaar. We zijn tenslotte kuddedieren en hebben elkaar nodig om te overleven.

Niet de kritiek staat centraal, maar de weg naar verbetering, naar samenhang.

Die weg zijn we in Nederland vaak helemaal kwijt.

De tweede uitspraak gaat uit van het individu. Ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken. Die gedachte voert al lang en te vaak de boventoon in ons land. Daarbij komt de laatste tijd dat we daar niet genoeg aan lijken te hebben en gretig en te pas en te onpas gebruik maken van de moderne communicatiemiddelen. We nemen elkaar graag de maat, liefst anoniem.

De ander doet alles fout en de regelgeving geldt natuurlijk niet voor mij.

Wanneer valt het kwartje?

Wanneer komen we tot het besef dat onze houding slechts leidt tot verdere afbraak van de samenleving. Anders gezegd, het wordt er niet gezelliger op.

Daarbij komt dat het veel gebezigde fundamentele recht op de vrijheid van meningsuiting een veelkoppig monster geworden is. Als je bij voorbeeld leest wat Marion Koopmans, een internationaal gerespecteerd viroloog, anoniem naar haar hoofd geslingerd krijgt, niet anders te typeren dan vuilspuiterij van het laagste soort, kom je direct bij een ander veelkoppig monster uit. Vanwege de wet op de privacy, ja, dit monster bedoel ik, kunnen vele vuilschrijvers hun gang gaan. Vanwege diezelfde wet kunnen vele misdaden niet opgelost worden.

Naar mijn idee is de wet op de privacy ontworpen voor mensen die veel te verbergen hebben.

Voor oppassende mensen is die wet een inhoudsloze woordenbrij.

Wanneer worden er nu eens maatregelen genomen tegen al die vuilschrijverij. Wanneer worden er nu eens maatregelen genomen tegen alle mogelijkheden van foute en vaak op misdadige activiteiten gerichte berichtgeving in de uithoeken van ons world-wide-web?

Met open vizier je mening uiten. Zonder vermommingen of beledigingen, maar wel op vreedzame wijze demonstreren en je mening uiten, prima.

Iedereen zal die manier van het gebruik maken van het recht op vrijheid van meningsuiting respecteren. We leven tenslotte in een democratie en wonen in een vrij Nederland.

Dus, weg met de anonimiteit. Op naar het inclusief denken.

Het lijkt mij goed om met een variant op een slogan van een Amerikaanse president te eindigen: “Denk niet, wat doet mijn land voor mij, maar, wat kan ik doen voor mijn land?”

Zijn wij niet veel beter af met de filosofie van Ramose?

U kent mijn antwoord.