Een internationale column op een Rotterdamse site. Dat zal een verassing zijn nadat de Oekraïense nationalist Jevhen Konovalets ontplofte op de Coolsingel vlak voor de Tweede wereldoorlog. 1938. Bommetje van de Sovjet Unie toen. Want Rotterdam was een broeinest van buitenlandse spionnen.

Ach, wie weet het nog. Vrede in onze tijd. Neville Chamberlain zei het 30 September 1938. De Britse minister van Buitenlandse zaken net nadat hij de hand had geschud van een zekere Adolf. Hitler, de betrouwbare partner voor vrede. Inmiddels had onze Adolf al wat mensen naar kampen gestuurd. Maar dat herkenden de Britten wel want ze hebben het uitgevonden.

Concentratiekampen.

Maar terug naar onze Mark Rutte. Verontwaardigd, werkelijk? ‘Het kan niet dat een land aan de rand van Europa de democratie aanvalt met een staatsgeorganiseerde vliegtuigkaping.’ Stoere woorden. Zoals we gewend zijn van Marky Mark. Helaas Mark het klinkt steeds holler. Je bent steeds meer het lulletje op het schoolplein. Want als Europa niet het lef heeft om de tanden te laten zien, hou dan je mond.

Ik heb nog wel wat andere uitspraken. Theodore Roosevelt. President van de VS, begin 1900, die eigenhandig Spanje, Franrijk en Engeland uit het continent Amerika heeft geschopt. Zijn motto: ‘Speak softly, carry a big stick.’

We leven in gevaarlijke tijden. Laat daar geen misverstand over zijn. Ik kan Rutte wel door de mangel halen en natuurlijk ook al die andere tandeloze Europese politici, maar het is gevaarlijk. Gevaarlijker dan je belegging in bitcoins. We spreken hard, maar we hebben geen knuppel. Er verandert veel op het wereldtoneel en in een steeds sneller tempo. Europa heeft daar geen antwoord op. We zijn nog steeds de scherven aan het oprapen van de Tweede Wereldoorlog. En die van Jevhen Konovalets op de Coolsingel.

Wat het overigens niet makkelijk maakt. Ga er maar aan staan als politicus in Europa. Daarom helpen al die obligate reacties niet. Luchtruim dicht, een sterke afkeuring. En meer gemeenplaatsen van politici die nooit de echte geopolitiek hebben mogen ervaren.

‘Speak softly, carry a big stick.’

Er was ooit een Europese politicus die het wist. Een staatsman pur sang. Eigenlijk de Europeaan die we nu nodig hebben. Charles de Gaulle. President van de vijfde republiek Frankrijk. Ook van de regering in ballingschap tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij had alles meegemaakt. De oorlog. De koloniale oorlog die hij wel direct stopte terwijl Nederland jaren daarvoor nog even doorging. Sterker, hij is diverse keren aan de kant gezet. Hij heeft aanslagen overleefd van zijn eigen bevolking. In een prachtige Citroen DS presidentieel. Maar hij zei altijd als de bevolking mij niet meer wil dan stap ik op. Hij deed het. Mark?

Hij zei ook iets anders. Frappe toujours.

Dat zei hij eigenlijk niet. Maar hij zette wel de Force de Frappe op. Een militaire macht die angst moest uitstralen. Noem het nu profetisch. Eerlijk gezegd weet ik het niet. Maar ik zou me veiliger voelen als Europa eindelijk haar verantwoordelijkheid neemt en niet alleen meer een doorvoerhaven is van kapitaal en goederen voor de ‘happy few’. Maar een veilige haven voor democratie en mensen. Dat vergt nu moed. En een fluisterstem…