Op studiereis in China zag Yvon Jaspers bij toeval een agrarische tv-zender en nu wil zij zoiets ook in Nederland. En ik was net zo blij dat ‘Boer zoekt vrouw’ weer afgelopen was. Gek werd ik van al die aankondigingen voor het programma alleen al. 

Waar die populariteit van boeren vandaan komt, ik snap het niet. Als vroeger iemand zich onbehouwen gedroeg, spraken wij thuis misprijzend over ‘wat een boer’. Sla Van Dale open en je komt uitdrukkingen tegen als boerenbedrog, boerenkaffer, boerenhufter, boerenkinkel, boerentrien en boerenlul. Nee, als iemand je een boer noemt, is dat zelden als compliment bedoeld.

De bekendste karaktereigenschap van boeren is dat ze altijd klagen. De ene keer is het te nat, dan weer te droog. De prijzen voor hun producten zijn altijd te laag, de kosten altijd te hoog. Sinds de EU bestaat, wordt er niet alleen gekankerd over nationale regelgeving maar ook over de bemoeizucht van Brussel. Geen leuk gezelschap hoor. 

Maar sinds ‘Boer zoekt vrouw’ met die constante nep-vrolijkheid van Yvon Jaspers, zijn boeren helemaal in de mode. Bij ‘De Wereld draait Door’ en andere feel-good-programma’s krijgen ze er geen genoeg van en mogen de boeren stuk voor stuk nog eens opdraven. En Angela de Jong, de niet te vermijden tv-recensente van het AD, bijt haar hamsterwangen stuk van enthousiasme op de hoogwaardige tv die schnabbelmeisje Jaspers en haar hitsige boeren ons brengen. Alsof het leuk is om je leven te slijten naast zo’n zeurpiet die merendeels onverstaanbaar is en voortdurend een geur van mest om zich heen draagt.

Zelfs als je niet naar ‘Boer zoekt vrouw’ kijkt, is er geen ontkomen aan. Er is altijd wel een idioot in je omgeving te vinden die, verrukt van die krijsende Yvon, over niets anders praat. En het houdt vanwege de kijkcijfers ook nooit op. Er wordt voortdurend aan vernieuwing gewerkt. Inmiddels zijn zo’n beetje alle denkbare varianten kandidaten aan bod geweest: de oerboer, de moderne boer, de buitenlandse boer, de homo-boer, de biologische boer en in het kader van de gender-neutraliteit ook de al dan niet lesbische boerinnen. Het wachten is op een boer met Down, of een Jehova-boer die net in de fase van geslachtsverandering verkeert.

De enige boerin die ik verdraag is minister Carola Schouten. Sinds de kabinetsformatie ben ik een beetje verliefd op deze slimme boerendochter. Ze woont in Spangen. Carola is geen Holland Next Topmodel en zal waarschijnlijk niet snel worden gevraagd voor een pin-up-kalender met boerinnen (werkelijk die kalenders bestaan!), maar bij mij roept de christelijke politica warme gevoelens op. Zoals ze tijdens de eindeloze kabinetsonderhandelingen kordaat, in slecht zittende zomerjurken met een parmantig buikje, achter Christenunie-leider Gert-Jan Segers aanzeulde… onvermoeibaar, super-serieus en strijdbaar; Alice in Wonderland! Ik ging van de weeromstuit interviews met haar lezen en kreeg toenemende bewondering voor deze standvastige ongehuwde moeder in een conservatief mannenbolwerk. Niet voor niets scoort ze het hoogst bij het publiek qua betrouwbaarheid.

Maar met Carola haal je natuurlijk alle boerenellende naar je toe. Dan draait het leven ineens om uien die zo duur zijn geworden, aangezien de oogst door de warme zomer naar de bliksem is gegaan. Hetzelfde gezever over aardappelen, waar het drama nog groter schijnt, omdat de agrariërs langlopende contracten hebben met patat-bakkers. Dan hebben we nog de mega-stallen die voortdurend in brand vliegen en als ze niet in de fik gaan, dan bedreigen ze weer het klimaatakkoord van Parijs. Dat trekt die schat van een Carola zich allemaal persoonlijk aan. Dus stel dat ze een avondje de kabinetsstukken in de tas wil laten en je zit in een romantisch restaurant, dan vliegt nog vóór je één hap van je voorgerecht hebt genomen alle ellende van zowel de veeteelt als de land- en tuinbouw over tafel. 

En er is al geen ontkomen aan boerenleed. Waarom beheersen goede of slechte oogsten jaar in jaar uit de actualiteitenrubrieken? Terwijl stijgende of dalende benzineprijzen alleen nog op de digitale prijsborden bij de tankstations zelf zichtbaar zijn! 

Waarom kunnen die prijsstijgingen op benzine trouwens van dag tot dag worden aangepast en zit je bij een slechte oogst van om het even wat meteen voor altijd aan een prijsverhoging vast? 

Al hebben boeren niet het alleenrecht op dit type consumentenbedrog. Jaren geleden vloog de prijs van mosselen omhoog. Ik weet niet meer waarom. Hoe dan ook, de prijs keerde nooit naar het oude peil terug. Met de Noordzeegarnalen hetzelfde. Die gingen in de achterliggende jaren van twee naar drie naar vier tot zelfs vijf euro per ons. Een Hollandse garnalencocktail werd in een restaurant bijkans duurder dan een tournedos met ganzenlever. Maanden terug zakte de veilingprijs voor garnalen dramatisch, omdat de beestjes in de opgewarmde zee voor een partij nakomelingen hebben gezorgd waar je U tegen zegt. Maar in de winkel merk je daar nauwelijks iets van. 

Dus laat ik niet alleen klagen over boeren. Visboeren kunnen er ook wat van.