Een week om van te smullen. Je hoefde niet eens de Story open te slaan of RTL Boulevard te kijken om qua sensatie aan je trekken te komen. Want bij werkelijk elk medium ging het over 't woon-werk-gesjoemel van PVV’er Dion Graus, de roemloze afgang van plofkop Jensen, de ins & outs van de soap bij het Openbaar Ministerie en de paleisrevolutie binnen het Forum voor Democratie. Eindelijk eens wat anders dan de eindeloze Brexit-comedy.

Bij al dit vertier springt voor mij één smaakmaker eruit: Theo Hiddema. De scherpzinnige jurist uit Maastricht of Amsterdam - dat weet hij zelf ook niet helemaal - vertegenwoordigt met zijn pommade-hoofd het grootste entertainment-gehalte in de Forum-vete. Terwijl hij op televisie met enig dedain al het gedoe tussen Baudet en Henk de Tank als een storm in een glas water wegwuifde, werden in de partijburelen van Forum voor Democratie links en rechts messen in ruggen gestoken. Hoe komt het dat meteen een flauw grapje over advocaten door mijn hoofd flitst: hoe kun je zien dat een advocaat liegt? Als zijn lippen bewegen!

Al sinds het aantreden van Theo Hiddema in de politiek moet ik denken aan Meneer Hadjememaar. Dat komt puur door de overeenkomst in klank; zeg maar Theo Hidjememaar. Nu vraagt menigeen zich af wie dan wel Meneer Hadjememaar was. Welnu, die werd bijna een eeuw geleden - in 1921 - met veel bombarie in de Amsterdamse gemeenteraad gekozen voor de Rapaille-partij. Meneer Hadjememaar heette in werkelijkheid Nelis de Gelder en hij was een zwerver en bedelaar, die door een uit de hand gelopen studentengrap - een protest tegen de stemplicht - plotseling een democratisch gekozen politicus werd. Erg lang duurde het avontuur overigens niet, want Nelis was niet alleen een dronkelap, maar ook een volstrekte dwaas.

Nu is Hiddema bepaald geen dwaas, ook al kan hij de namen Anne Faber en Anne Frank soms niet uit elkaar houden. Theo oogt wel of hij van een neut houdt, maar is natuurlijk alles behalve een dronkelap, zwerver of bedelaar. Mr. Hiddema is - denk ik - zelfs geen ‘louche advocaat’, zoals hij door tv-presentator Eric Dijkstra in De Wereld Draait Door werd weggezet. Hij is alleen een beetje excentriek. En dan doel ik niet louter op zijn dandy-achtige verschijning (vooral die wijde witte broek is heel vermakelijk), waardoor je bij elke talk-show het gevoel krijgt dat er een valse oude nicht aan tafel is uitgenodigd. Nee, ik kijk meer naar de opmerkelijke wijze waarop de krasse knar al 75 jaar door het leven gaat. 

Afkomstig uit een conservatief Fries boerengezin - zowel zijn vader als zijn 25 jaar oudere broer waren lid van de NSB - ontwikkelde de jeugdige Theo linkse sympathieën. Hij kijkt daar nu op terug als modieus gedrag en als een vorm van verzet tegen zijn rechtse vader. Dat humorloze PvdA-milieu ruilde rechtenstudent Hiddema echter moeiteloos in voor het elitaire Groningse studentencorps Vindicat. Zijn advocatenloopbaan begint het ‘NSB-jong’ vervolgens uitgerekend bij de joodse Auschwitz-overlevende Max Moszkowicz sr. En zijn eerste bekendheid als zelfstandig advocaat verwerft Hiddema dan weer als hij optreedt namens Florrie Rost van Tonningen, de weduwe van de bekende NSB-voorman, wier villa tot aan haar dood een ontmoetingscentrum voor (neo)-nazi’s zou blijven. 

Theo Hiddema kan zich met zijn ironische levenshouding en schwung in vele kringen bewegen. Politiek sympathiseert Hiddema achtereenvolgens met Fortuyn, Wilders en nu dan met Baudet. Wie Baudet als een egocentrische charlatan ziet, vindt in Hiddema het rustige contragewicht. Ik kan vooral hartelijk om hem lachen, bijvoorbeeld als hij zonder gene aan het bekvechten slaat met ‘meesterinterviewer’ Harry Mens of de scherpe Jeroen Pauw met een charmante kwinkslag hier en een geïrriteerde verzuchting daar het bos instuurt. Theo Hidjememaar blijkt een komiek, die qua lach-factor Freek de Jonge in de schaduw zet. Circus Hiddema blijkt vermakelijker dan Soundos en Rayen Panday op Netflix bij elkaar. Al was het wel weer humor dat Soundos aan Jensen een link voor een UWV-uitkering stuurde. 

Maar kan Theo ook nog de bemiddelende rol tussen de haantjes Baudet en Otten vervullen? Afgelopen weekeinde zag hij daar nog een taak voor zichzelf, maar een dag later werd Otten alweer als fractievoorzitter van de Eerste Kamer onthoofd. Nu is Forum een partij van verrassingen en wonderen. Maar Theo de Mediator moet zich zo langzamerhand ontpoppen als Theo Tie Ta Tovenaar om de naar de hemel reikende uil van Minerva niet als een overmoedige Icarus te laten neerstorten. Zoals het ook de Rapaille-partij van Meneer Hadjememaar verging.