Het zou de normaalste zaak van de wereld zijn om nieuwbouwwoningen in Rotterdam te laten bewonen door mensen, die daar graag in willen wonen. Je bouwt tenslotte woningen om in te wonen. En niet om te laten opkopen door beleggers. Of door welgestelden, die het leuk vinden een pied á terre met uitzicht over de Maas te hebben. 

Het zou dan ook de normaalste zaak van de wereld zijn om een zelfbewoningsplicht in te stellen. Daarmee zet je beleggers buitenspel en voorkom je dat woningzoekenden achter het net vissen. 

In Rotterdam heeft de gemeenteraad weliswaar besloten om voor nieuwe grote gebiedsontwikkelingen zoals bijvoorbeeld het Schiekadeblok een zelfsbewoningsplicht op te leggen. Maar die beperkt zich tot de kleine appartementen in de prijsklasse tot 290.000 euro, het zogeheten middensegment. 

Hoewel de maatregel van de Rotterdamse politiek dus in feite slechts gevolgen zou hebben voor een beperkt deel van het project Schiekadeblok, vinden projectontwikkelaars het niet dringend noodzakelijk om kopers te verplichten om zelf in hun woning te gaan wonen. 

Toeval of niet, vorige week werd bekend dat de Amsterdamse projectontwikkelaar G&S zich heeft teruggetrokken uit het Schiekadeblok. De vraag is dan natuurlijk: in hoeverre speelde de 'bemoeizucht' van de gemeenteraad een rol bij die beslissing? 

Lang verhaal kort. Of je nu links of rechts bent (of denkt te zijn) maakt niet zoveel uit. Een zelfbewoningsplicht is per definitie niet schadelijk voor mensen waarvoor een woning is bedoeld. 

Alle sociale stijgers, die wethouder Kurvers liever niet naar Barendrecht (?) ziet verhuizen, zouden het hartstikke leuk vinden als deze in Sliedrecht woonachtige liberaal zelf het voortouw neemt bij het instellen van een algehele zelfbewoningsplicht in Rotterdam. Niet alleen voor nieuwbouw. Maar ook voor de bestaande woningvoorraad. 

Een prima kans voor Kurvers om zich nóg geliefder te maken bij al die woningzoekenden, waarvoor op dit moment geen plek is in Rotterdam.