Het Anne Frankhuis is vernieuwd en geldt volkomen terecht als een baken tegen onverdraagzaamheid. Het verschrikkelijke leed dat Joden en  andere groepen tijdens de tweede wereldoorlog is aangedaan wordt hier heel duidelijk. In de beklemmende ruimtes waar twee families een paar jaar in angst hebben doorgebracht tot die angst werd bewaarheid, voel je nog de wanhoop en machteloosheid. Hun uiteindelijke  lot is bij het binnentreden al uit de doeken gedaan. Het bestaan van dit monument is heel belangrijk en het roept op tot: Nooit meer antisemitisme en nooit meer onverdraagzaamheid! Een belangrijke vingerwijzing voor een betere toekomst.

Op mijn bridgeclub zit een dame van Joodse afkomst. Na het spel wees ik haar op de Davidster die ze droeg en we kletsten over de dubbele betekenis van dat symbool. Ze vertelde me ook dat in haar kringen het dragen van een Davidster in Amsterdam  wordt afgeraden. Scheldpartijen en zelfs bedreigingen zijn haar Joodse kennissen ten deel gevallen.

Op het internet is te zien hoe een man met een Israëlische vlag op de Dam wordt bespuwd. Een andere Joodse Amsterdammer vertelt dat hij zijn keppeltje slechts onder een pet durft te dragen en dat een deel van zijn familie al naar Israël is geëmigreerd in verband met de veranderde situatie in zijn stad. Israël omringd door vijandige staten is voor hen veiliger dan de hoofdstad. Voor Joodse instellingen en zelfs voor Joodse scholen staat bewaking. Iedereen weet hoe het zo ver gekomen is, maar niemand durft in de hoofdstad zijn mening openlijk te ventileren, zelfs niet in het Anne Frankhuis.

Het is toch niet zo moeilijk? Iedereen weet dat het antisemitisme in Europa een religieuze component heeft gehad. Pontius Pilatus waste zijn handen in onschuld en de Joden namen zijn schuld aan de kruisiging van Jezus over (Mattheüs 27). Pas tijdens het tweede Vaticaans concilie (1966) werden de Joden door de Rooms Katholieke kerk van schuld vrijgesproken.

Stel, dat ik Joden zou uitmaken voor apen, zwijnen of ezels en hen als onbetrouwbaar en diefachtig zou beschrijven. Sterker, zou zeggen dat ze gedood mogen worden. Nederland zou heel terecht diep verontwaardigd zijn en ik zou ongetwijfeld voor de rechter gesleept worden. Toch zijn die beledigingen en bedreigingen allemaal te vinden in het boek dat centraal staat in de Islamitische scholen. Waaruit geciteerd wordt in moskeeën en dat door moslims als Allah’s onherroepelijke boodschap aan de mensheid wordt gezien (soera´s 2:65, 5:64, 9:30 en 7:166 etc).

Waarom mogen we van deugend Nederland niet wijzen op deze oorzaak van antisemitisme bij de aanhangers van Mohammed?

Want hoe is het anders te verklaren, dat mensen die eigenlijk nooit te maken hebben gehad met Joden en nog nimmer een negatieve ervaring met hen hebben gehad toch zo antisemitisch kunnen zijn? Zouden ze niet gewoon praktiseren wat hen aangeleerd is?

Lolbroek Youp van 't Hek heeft heel openlijk gezegd geen grappen over de islam te maken uit angst voor geweld. Homostelletjes durven niet meer uit te komen voor hun geaardheid, omdat ze dan geïntimideerd, bedreigd en zelfs mishandeld worden door licht getinte jongeren.

In de stad waar het openlijk dragen van Joodse symbolen een probleem is geworden, wil de burgemeester het ultieme symbool van islamitische vrouwenonderdrukking: de boerka, ondanks een wettelijk verbod niet verbieden. Handhaven hoort volgens haar niet bij de prioriteit van de stad Amsterdam. De boerka klaarblijkelijk dus wel!

Als de boerka past bij Amsterdam, past het Anne Frankhuis er dan ook? Misschien moet mevrouw de burgemeester een keertje langs gaan. Niet om een lintje te knippen, maar om de boodschap die daar verkondigd wordt tot zich door te laten dringen.