Er was maandag iemand die het Rotterdam nog eens lekker inwreef: de wetenschap dat een slecht onderhouden en vieze stad agressie oproept bij de ongeletterden en verschoppelingen die in de tuinen van Hoboken hun behoeften doen. Ik ben vergeten wie, maar het was een zij.
Arme wethouder Bert Wijbenga. Hij blijft er bekaaid afkomen bij het volkstribunaal, dat luxueus terugdenkt aan de tijd van de ouderwetse Roteb en de zinken vuilnisbakken. In mijn jeugd heeft er ook nog nooit één Kerstboom eenzaam op straat gelegen. Maar toen konden we ook nog geen alternatieve bommen kopen om met Oud en Nieuw lekker gezellig in het kader van de onnozele D66-vrijheid-blijheid in de straat los te gaan.
Of hadden we toen in Rotterdam doorsnee een netter inwonersbestand? Ik vraag het maar.
Ik las dat Wijbenga nota bene in een Ajax-krant de pijn van de pokkenzooi rond de vuilcontainers met succes had omgebogen naar het terrein waarop hij beter op z’n gemak is: het lokale statushoudersquotum. Per jaar 640 vluchtelingen in Rotterdam vindt hij meer dan genoeg. Ach, het is een standpuntje.
Maar het leek alsof Bert een late Cobra in de stadhuistuin had afgeschoten, zo groot was maandag de ravage. Geen geparkeerde fiets van D66, PvdA en GroenLinks was meer heel. Overal jankende raadsleden en flarden van wielen, banden en bagagedragers. De app liep vol met tegengas, het enige gas dat Arno Bonte en Jan Rotmans in hun gezamenlijke B.V. nog accepteren.
Zelfs bij Leefbaar Rotterdam had men de schurft in, omdat die partij zelf al veel eerder een handig limietje had voorgesteld. Maar dat was toen met het waswater weggespoeld. Vloekend zonder vloek voegde Eerdmans eraan toe: zelfs door de VVD.
Hij werd nog leuker, die Eerdmans. Hij twitterde: als ik voorgesteld zou hebben wat Bert nu doet, was ik als wethouder geroyeerd. Zoiets.
Getverdemme
Het was weer een helse politieke start na al die nieuwjaarsrecepties, die de burgemeester altijd als enige tegen heug en meug moet aflopen. Ik zag hem bij D66 zelfs koordansen. Ik denk wel eens: hoe kolossaal zou soms zijn gevoel voor getverdemme zijn? Dit terzijde.
Heeft Wijbenga gelijk? Had Hugo de Jonge gelijk toen hij vorige week in het kader van het quotum nog geen getallen wilde noemen? Of zit er meer dan een kern van waarheid in de vaste overtuiging van bankier Dennis Tak van de Rotterdamse PvdA, dat geen stad en land er economisch beter van wordt wanneer het zijn grenzen sluit.
Als ik af moet gaan op cijfers is onze arbeidsmarkt krap en verwekken autochtonen te weinig kinderen, met andere woorden: kom maar op met je knecht. Als de Polen mogen komen en we flyeren in Boekarest, dan die zielige roeiende mannen uit Somalië ook. Liesbeth Roest van GroenLinks en Chantal Zeegers van D66 twitterden na de cri de coeur van Bert een van-harte-welkom alsof ze samen een maand lang aan een spandoek voor dat nieuwe Feyenoord-stadion hadden staan spuiten, zo diep zat hun ergernis over de plotselinge demarcatie van Wijbenga waarvan ik dacht, prima toch: 640. In 2019 waren het nog 200 minder. Waar hebben ze ’t in godsnaam over?
En ik dacht óók: aan alles zit een grens. Dat weet Frits Wester. Dat heeft Adriaan Visser ervaren, binnenkort Carl Berg en met Oud en Nieuw is die inmiddels bereikt. Dus als de hoog conjunctuur straks stopt, zitten we met een overschot. Wijbenga denkt daar tenminste wel aan. De anderen niet. Die hebben hun eigen plan-economie, bankierden vroeger bij Dirk Scheringa en zitten nu bij ABN-AMRO.
Ik heb trouwens, sssst, het sterke vermoeden dat het hele quotumverhaal Wijbenga en De Jonge worst zal zijn, als het gajes maar buiten blijft. Maar ja, dat kunnen zelfs wij niet eens meer schrijven, laat staan zij.