In de bijna verbeten jacht van het college van B&W om het gebied Feyenoord City te voltooien met een nieuw stadion zijn er bij het Rijk bronnen aangeboord om de kosten te verlichten. Voor het overkluizen van het spoor is de toezegging binnen. Ook bij de landaanwinning wordt geknipoogd. Allemaal lobbywerk, want er zijn overal potjes. De meeste hebben gleuven.

Een burgemeester die gepokt en gemazeld twaalf jaar overal waar hij een hand geopend ziet de zijne instopt, kent de routes naar die beroemde Brabantiabussen. Duidelijk is inmiddels dat een deel van het aanzienlijke bestuursblok van Feyenoord met het dreigement de bouwplannen af te blazen daarop speculeert. 

In dat kader moet men niet gek opkijken als er komende week op het stadhuis een toverdoos open gaat. Onder de post veiligheid kan in relatie tot een voetbalstadion en hooligans veel worden weggeschreven. Verder kennen gemeenten stimuleringsleningen, schuldhulpleningen, blijversleningen, levenlanglerenkredieten, saneringskredieten, verzilverleningen, startersleningen, ik wil maar zeggen: als prestige een rol van betekenis speelt - en dat is het geval - is een noodbreektwetkrediet bij zo’n lage rente gauw verzonnen.

Bij grote bouw- of renovatieprojecten heeft men in Rotterdam nooit op een paar euro meer gekeken. Stadsbestuurders hebben altijd met een grote bewegingsvrijheid kunnen opereren. Tegengas van raadsleden komt alleen van een spaarzame dossiervreter die met z’n tijd geen raad weet. Zelden dat een gemeenteraad een cijfersspecialist in zijn midden heeft. En als die er wel is maar lastig wordt, volgt al snel een mooie topambtenarenbaan.

Verkeerde inschattingen bij grote projecten komen meestal pas aan het licht als de Rekenkamer een vernietigend rapport publiceert. Maar dan heeft het drama zich al voltrokken. Parkeergarage Museumpark. Schieblock. Hoekse Lijn. Altijd wordt de finish gehaald met een asociale graai in de potjes. Bijkomend variété: de verantwoordelijke wethouder moet aftreden, maar heeft in no time een nieuwe topbaan.   

Voor Feyenoord City is er ook geld zat. Maar de verantwoording ligt nu beduidend gevoeliger. Dat komt omdat er een publiek gebouw deel uit maakt van het planprogramma. Duizenden belangstellende ogen kijken mee omdat nu gaat om het oude- en nieuwe Feyenoord-stadion.

Enerzijds zien die ogen prachtige groene inkleuringen van een op Zuid achtergebleven Oostbloklandschap, maar anderzijds ook het restant van wat nu De Kuip is: een Colosseum met een picknickend gezin op een grasveldje. Weg historie. Weg Maasgebouw. En dat geeft al jaren frictie. Te meer omdat nooit, nooit, nooit één keer cijfermatig hard is gemaakt dat de betaald voetbaltak van Feyenoord met een nieuw stadion goud in handen krijgt. Alles is fictie.

De kans voor het stadsbestuur om de voorstanders van dit bouwproject onopgemerkt met miljoenen te helpen is dus nu vele malen kleiner dan wanneer het gaat om de realisatie van een parkeergarage die later de blunderput wordt genoemd. Er is in het proces nu publiekstoezicht en dat let op de gemaakte afspraak dat de hulp van de gemeente Rotterdam voor de bouw van een nieuw stadion beperkt blijft tot 40 miljoen aandeelhouderschap en geen euro meer. Goochelen zal daarom deze week een lastige opgave worden.

Tenzij het noodbreektwetkrediet zo royaal is dat Feyenoord de komende jaren op rozen zit en accountants dit bevestigen.

Maar hang er dan wel een bijlage aan, die naar rato ook voor Sparta en Excelsior geldt. Wel zo fideel.