Het summum van gecombineerde verkeersovertredingen zag ik vandaag voor mijn huis aan mij voorbij rollen. Dat levert mij, eerlijk gezegd, frustratie op. We doen maar……

Een jonge dame, tegen het verkeer in fietsend op een eenrichtingsverkeersweg en dan ook nog aan de linker zijde van die weg en dan ook nog met de telefoon aan het oor. Hoe gek wil je het hebben. Alle veiligheidsregels worden met voeten getreden. Hoe gevaarlijk wil je het hebben!

Het kan gewoon, want de pakkans is gering. De agent die een avondje wil scoren moet bij mij voor de deur gaan staan. Gegarandeerd bingo. Het maandsalaris op zeker terugverdiend.

Maar de gezagsdragers zijn er niet of rijden gewoon door.

Nederland? Fijn land, want we mogen alles. Dat is toch de praktijk.

Discipline is echt een vies woord. We gaan los in Albufeira en in Zeeland.

We lappen de Corona-regels aan onze laars, steken duinen in brand en richten vernielingen aan. Moet allemaal kunnen, want we hebben een poosje opgesloten moeten zitten en dan is het logisch dat we helemaal los gaan, toch? Geen festivals, in de horeca kan het ook allemaal niet echt gezellig worden. Dan moeten we er zelf maar iets spannends van maken.

De opvoeding van onze jeugd schiet in te veel gevallen blijkbaar ernstig tekort. De Corona-regels zijn er natuurlijk alleen voor de oudjes en de waarde van de dingen wordt als vrij onbelangrijk ervaren en de jeugd wordt daarin blijkbaar gesteund door ouders. Dit, gezien de reacties van de ouders van de vandalen in Zeeland.  Vernielingen, och het zal wel.

Mag ik zeggen dat ik daar nog het meest van schrik?

De ouders van nu zijn vaak opgegroeid in een periode van welvaart.

Ik moet in dit verband denken aan een leerling op mijn school. Toen ik vroeg waarom hij zijn gloednieuwe, prachtige en zo te zien dure mountainbike in onze vrij toegankelijke fietsenstalling niet op slot had gezet, antwoordde hij toen ik zei dat die mooie fiets toch wel erg gemakkelijke gestolen kon worden met: " Nou en, dan krijg ik toch morgen een nieuwe."

Zit hier niet de kern van de problematiek van de huidige jeugd?

De waarde van dingen, och, het zal wel. Geld genoeg. Die jongen van toen is de ouder van nu.

Ik bedoel maar.

De volgende stap is de waarde van de medemens. De eerste tekenen zijn helaas al te zien. Denk hierbij alleen al aan de vele steekincidenten in het Rijnmondgebied.

Opvoeden, een moeilijke taak!

Zeg nou niet dat al die Nederlanders met een allochtone achtergrond het allemaal hebben gedaan. Nee, in Albufeira was het grachtengordel accent zo te horen ruim vertegenwoordigd en de ouders van de vandalen in Zeeland kwamen niet uit een specifieke bevolkingsgroep.

Opvoeden, een moeilijke zaak!

Niet de school is de Haarlemmer olie, want die is spreekwoordelijk overal goed voor. Nee, thuis ligt de oorsprong.

Daar moet het gebeuren, daar moet de liefdevolle basis gelegd worden.

Dus, ouders, aan de bak!