In onze moderne Westerse cultuur staat de jeugd centraal. Het gevolg is dat ouderen - naar mijn mening - onvoldoende waardering krijgen, terwijl in veel culturen ouderen juist worden gezien als een bron van wijsheid waar je met respect mee moet omgaan.

Maar ook van respect en waardering kan de schoorsteen niet roken. Financieel is het er voor vele ouderen, het laatste decennium, niet beter op geworden. Macro-economisch wordt vaak gesteld dat ouderen tot de meest vermogende groepen behoren, maar dat is vaak gebaseerd op het feit dat een deel van de ouderen een afbetaald huis hebben. Ik moet dan denken aan mijn moeder die met haar AOW en een klein pensioentje in een afbetaald koophuis woonde, maar ondertussen de eindjes aan elkaar moest knopen om elke maand rond te komen. Maar op papier was ze rijk.

Een probleem waar veel ouderen met een pensioen mee worden geconfronteerd, is dat de pensioenen sinds 2009 niet meer worden geïndexeerd voor de inflatie. Het gevolg is dat de meeste pensioenen inmiddels een kleine 20% minder waard zijn geworden!

Stel u voor, dat uw baas morgen zegt: je krijgt 20% minder loon. Vooral voor ouderen met een klein pensioen hakt deze 20% erin.

Het is een gevolg van het monetaire beleid van de ECB die schulden opkoopt, daardoor geld creëert (de geldpers) en daarmee de schulden van de Zuid-Europese landen beheersbaar houdt. Het gevolg is dat de rente nul is en de pensioenfondsen te weinig rendement kunnen maken om de pensioenen te kunnen indexeren.

Het ironische is dat de financiële crisis van 2008 een schuldencrisis was, maar dat sindsdien de schulden alleen maar zijn opgelopen. Het is in vele opzichten een desastreus beleid, maar het ECB-beleid is verslavend als heroïne; het afkickproces zal voor iedereen pijnlijk worden. 

Onze ouderen financieren met de verlaging van hun pensioenen de schulden van Zuid-Europese landen. Het bizarre is dat de ouderen in die landen vaak ook nog een aantal jaren eerder met pensioen mogen.

Humanitas Rotterdam

Als we naar het Rotterdamse beleid kijken, komen ouderen er ook bekaaid af. Een voorbeeld hiervan is dat veel zorgrestaurants voor ouderen de aflopen jaren zijn gesloten. Het werd te duur voor clubs als Humanitas, die jaarlijks geen €50.000 meer willen bijleggen om een zorgrestaurant open te houden. Het past niet meer in het verdienmodel van Humanitas; die gaat voor zoveel mogelijk zwaar gestoorde patiënten, want daar krijgen ze jaarlijks per persoon zo’n €50.000 voor.

Het huidige college in Rotterdam was niet bereid om financieel bij te springen in de exploitatie van de zorgrestaurants voor de ouderen. Maar ondertussen wel veel geld uitgeven aan de bestrijding van eenzaamheid onder ouderen. Een typisch geval van het kind met het badwater weggooien.

De ouderen hadden ook een landelijke partij 50Plus, die voor de ouderen zou opkomen! Maar 50plus heeft, na de zoveelste ruzie, 0 zetels in de Tweede Kamer. In Rotterdam is nog een kleine afsplitsing actief die zich nu ‘50Plus Rotterdam’ noemt, maar u zult het begrijpen; daar gaan we de oorlog ook niet mee winnen.

Ik heb slechts een paar voorbeelden genoemd, maar het is eigenlijk triest dat we onze ouderen zo in de kou laten staan. Het zijn allemaal bewuste politieke keuzes van politieke partijen die de ouderen neerzetten als verliespost op de begroting.

Het ouderenbeleid kan en moet anders, want anders blijven de ouderen in dit gave land de klos!