Het college van Burgemeester & Wethouders van de gemeente Rotterdam is in gesprek om te kijken of er excuses aangeboden moeten worden voor het slavernijverleden van haar stad. Misschien dat dit zelfs namens de gehele bevolking moet worden gedaan.

Mag ik hier op zijn minst vraagtekens bij zetten?

Mij is geleerd dat je volwassen bent als je verantwoording af wilt en kunt leggen voor je gedragingen. Dat houdt dan tevens in dat ik niet verantwoordelijk ben voor de daden van een ander. Zo heb ik dan ook nooit begrepen waarom bewindslieden in het recente verleden moesten aftreden, omdat hun voorgangers fouten hadden gemaakt.

Politieke verantwoordelijkheid heet dat.

Naar mijn idee moeten bewindslieden en ex-bewindslieden persoonlijk aansprakelijk gesteld worden voor hun fouten. Dat gebeurt in de gewone maatschappij toch immers ook.

En dan nu weer de discussie over verontschuldiging inzake het slavernijverleden van de stad Rotterdam. Vele Rotterdammers hebben in het verleden waarschijnlijk behoorlijk profijt gehad van de slavernij. Toen een toestand, nu een wantoestand.

U, ik, wij allen die nu leven veroordelen slavernij, maar dat is wat anders dan het aanbieden van verontschuldigingen, want niet wij hebben die verkeerde keuzes gemaakt. Dat deden onze voorouders. Die leven niet meer, dus die kan je ook niet meer ter verantwoording roepen. Die kunnen nu niet meer zaken rechtzetten. Ze hadden wellicht geen idee dat ze iets onoorbaars deden.

Het is naar mijn mening unfair om mensen die in een min of meer ver verleden hebben geleefd te beoordelen vanuit het heden en dus met de kennis van nu. Achteraf is alles veel gemakkelijker te beoordelen en ook te veroordelen.
De wereld verandert voortdurend en laat ook nu weer goede en slechte kanten van onze samenleving zien. Over 100 jaar zal er ongetwijfeld over bepaalde zaken die nu als positief beoordeeld worden, negatief gedacht worden.

Wel denk ik dat het goed is de slavernijgeschiedenis een prominentere plaats te geven in onze geschiedschrijving, geschiedenislessen en leerboeken. Ook is het goed de bestaande standbeelden van historische figuren van een onderbouwde toelichting te voorzien.

Het zou het college van B&W wel sieren als er meer zorg zou worden besteed aan mensen die het nu moeilijk hebben en steun verdienen, die nu een slaafs bestaan hebben. Soms wordt daartoe een eerste aanzet gedaan door meer aan de voorkant van het schuldhulpcircuit te willen gaan acteren. Een hele goede zaak!

Daarnaast zou het ons allen sieren als we weer meer inclusief zouden gaan denken. Niet anderen, ook vanuit het slavernijverleden, aan de kant zetten, maar de vraag te stellen: Wat kan ik doen om de medemens te helpen?

De kracht van het positief denken.

Hier en nu!