Op de verkiezingsavond kwam ik een lid van het gestaalde PvdA-kader tegen, die me verweet wel erg triomfantelijk rond te lopen.

Ik had zelf dat gevoel helemaal niet, maar vroeg hem waarom hij me zo aansprak. Dat leek hem logisch, want we waren nu als Leefbaar twee keer zo groot als onze eeuwige rivaal.

Daarna ontspon zich een discussie waarin ik nog eens haarfijn uitlegde hoe mijn korte ervaring binnen zijn partij voor mij als vakbondsman op een grote teleurstelling uitliep; met name het byzantinisme rond de toenmalige burgemeester stond me tegen. Schoorvoetend beaamde hij mijn bezwaar, hij had het ook van partijgenoten gehoord.

In 2010 eindigden de PvdA en Leefbaar beiden met 14 zetels. De PvdA mocht met net iets meer stemmen het voortouw nemen. De coalitie moest niet moeilijk worden volgens prof. André Krouwel, lid van de PvdA. Hij had onze partijprogramma’s vergeleken en geconstateerd, dat ze vrijwel gelijk waren.

Helaas bleek bij navraag de aanwezigheid van Marco Pastors en ondergetekende in de raad het grote struikelblok voor de leider van de onderhandelingen, die ons in de afscheidsfilm voor Opstelten nog van racisme had beschuldigd. Het was dus niet makkelijk om over onze schaduw heen te stappen, laat ik eerlijk zijn. En toch besloten om het te doen. We hebben het via Salima Belhay (D66) laten weten. Maar nu het frappante: het bleef zonder antwoord. Een paar dagen later bleken we te zijn uitgesloten en het beoogde brede college ging niet door.

Het oordeel over het geploeter van de vier jaar die volgden werd in 2014 door de kiezer gegeven. Leefbaar weer 14 en de PvdA verloor 5 zetels.

Nu heeft iedere politieke arena wandelgangen en daar hoorden we dat de hekel aan ons zo sterk was, dat zelfs ons gebaar op te stappen genegeerd werd. Jammer want met fractievoorzitter Leo Bruijn konden we uitstekend opschieten en hij bleek niet echt een carrièrepoliticus, want hij zette zijn falende wethouder resoluut aan de kant. Die is nu burgemeester van Zwijndrecht en Leo is – ongetwijfeld tijdelijk - werkloos: zo gaat dat binnen het kartel.

De hekel aan Leefbaar heeft dus gezien de toenmalige overeenkomsten van partijprogramma’s niets te maken met inhoud, maar alles met de persoonlijke sfeer. Veel adviseurs hebben hun carrière in de kiem zien smoren en anderen werden in de periode 2004-2010 hard aangepakt op ons inziens hun politiek falen. Daar maak je je niet geliefd mee.

Leefbaar Rotterdam heeft een raad van advies. Dat zijn Marco Pastors en ik. Ze houden ons volkomen terecht buiten de coalitiebesprekingen. Het is aan anderen om daar het voortouw in te nemen.

Ik heb zo’n vermoeden dat Barbara Kathmann hetzelfde moet doen. Vandaar mijn advies aan haar. Stap over de schaduwen van het verleden heen, door hen die dat niet willen of kunnen gewoon te negeren.

Nog iets Barbara, DENK en NIDA? Je gaat toch voor de inhoud? Weet je nog dat ooit de kreet ‘eigen volk eerst’ een vloek in jouw kringen was?