In 1974 behaalde de PvdA (Den Uyl?) de absolute meerderheid en brak direct met het tot daarvoor gebruikelijke verdelen van de wethouderszetels naar rato (afspiegelen).

Ineens zag een aantal mensen de kans schoon om vier jaar eerder dan ze zelf verwacht hadden wethouder te worden. Weg evenredige vertegenwoordiging in de stad. 45% van de kiezers werd monddood gemaakt. Uiteraard vertelde men dat het in het belang van de stad was.

In 2010 hadden PvdA en Leefbaar Rotterdam beide 14 zetels. Wij van Leefbaar stelden voor om samen met nog twee partijen de stad te gaan besturen. PvdA twee wethouders, wij twee en de andere partijen ieder één zetel: Totaal dus zes wethouders. We lieten de boodschap overbrengen door Salima Belhaj (D66) en één van onze raadsleden.

Snel bleek dat de PvdA niet met ons in zee wilde om persoonlijke redenen. Sörensen en Pastors waren onacceptabel. Geen probleem lieten wij weten, dat trekken wij ons terug!

Wederom bracht Salima de boodschap over. Een week later werd een nieuw college gepresenteerd. Geen stadsbreed college zoals wij wilden, maar een college met slechts met een paar zetels meer. Reden? De PvdA wilde drie wethouders leveren!

O ja, ook in het belang van de stad uiteraard.

Nu wilden wij weer afspiegelen. Twee wethouders voor Leefbaar (11 zetels) en de vier andere partijen (5 zetels) ieder één wethouder.  Alle Rotterdammers vertegenwoordigd!

Helaas hadden de dames en heren onderhandelaars van de kartelpartijen zichzelf al een beloning beloofd. Hoge salarissen, auto met chauffeur en persoonlijke begeleiders lokten, dus ons voorstel werd afgewezen.

O ja, ook weer in het belang van de stad natuurlijk.