Niet eerder zat ik zó aan de televisie gekleefd als tijdens de Kamerdebatten de afgelopen week. Eerst het Verkennersdebacle met een door selectief geheugenverlies getroffen Rutte, Ollongren en Jorritsma. Daarna de aanstelling van formateur Tjeenk Willink. En als slotapotheose de benoeming van de nieuwe voorzitter van de Tweede Kamer Vera Bergkamp. Bij gebrek aan circus en theater, bood tv-kanaal NPO Politiek het best denkbare vertier. Spannender dan Chateau Meiland, De Verraders, Lego Masters of welke televisiehit ook. 

Voor de casting van de 150 spelers in dit mega-drama is geen Hans Kemna of Job Gosschalk verantwoordelijk, maar wijzelf als kiezers op 17 maart jongstleden. Zodoende zie je op het Binnenhof-podium dialogen tussen de charmante, glibberig-behendige VVD-voorman Mark Rutte die teksten produceert als “Ik kan niet liegen dat ik hier gelogen heb” en de oliedomme nep-agrariër Caroline van der Plas. Deze Boerin Koekoek van de 21ste eeuw geniet zozeer van haar rol in de schijnwerpers, dat ze zich elke dag in weer een nieuwe carnavals-outfit hult en vervolgens niet achter de microfoon is weg te slaan. “Wij vinden…” herhaalt ze dan namens haar 1-vrouws-fractie wat al eerder door talloze anderen is verwoord. Om te besluiten met een ferm “het is nu door de camera geregistreerd”. 

Een goed theaterstuk mag niet te snel verraden hoe de afloop zal zijn. Zelfs als het een verhaal is, waarvan je uitkomst al weet, dan moet de weg erheen de nodige verrassingen bieden. Daarvoor zorgen de types als Groen Links-wonderboy Jesse Klaver met grote woorden en hoog reikende idealen, totdat je ontdekt dat een speech gekopieerd is van Barack Obama en dat de linkse principes al tijdens de eerste formatie-verkenning door hem worden gehalveerd zo niet compleet weggegeven. Sinds het openbaar maken van de Verkenningsaantekeningen weten we dat Klaver net zo makkelijk van principe wisselt als van kleding: de ene keer een wit shirt met opgestroopte mouwen, de andere keer een donkerblauw pak met das. En thuis een eikeltjes-pyjama.

Minder doorzichtig en daarmee verrassender is die gereformeerde Wopke Hoekstra. Waar list en bedrog al zijn ingebakken in het DNA van zijn CDA, heeft hij ook nog de leerscholen van de Leidse studentenvereniging Minerva en organisatiebureau (lees: sloopbedrijf) McKinsey doorlopen. Hoekstra is minder aimabel dan Rutte, maar zeker zo leep. Daar weten ze bij Air France alles van. En de motie van afkeuring die hij samen met Kaag indiende, geeft duidelijk aan dat hij goed doorziet hoe je de aalgladde leider van de grootste partij met vereende krachten in de houtgreep krijgt.