Het Pompenburgdrama gaat komende donderdag een nieuwe episode beleven.

De Rotterdamse gemeenteraad zal namelijk het besluit nemen om het licht op groen te zetten voor de sloop van het 226 sociale huurwoningen tellende flatgebouw, dat in 1983 naar een ontwerp van architect Carel Weeber vlakbij het Hofplein werd gebouwd.

Alleen de linkse partijen en de PVV zullen tegenstemmen. Daarentegen krijgt het sloopplan wel de steun van PvdA, GroenLinks en de andere coalitiepartijen VVD, CDA, D66 en ChristenUnie/SGP. Ook Rotterdams grootste partij Leefbaar Rotterdam (11 van de 45 raadszetels) zegt ja tegen het opofferen van de Pompenburgflat ten behoeve van de bouw van drie woontorens, waarvan de middelste met 250 meter het hoogste gebouw van Rotterdam zou moeten worden.

De vermoedelijke uitslag van de stemming in een voltallige gemeenteraad zal zijn: 34 voor en 11 tegen.

De nieuwe episode in het Pompenburgdrama is nog niet allesbeslissend. Al eerder was te lezen dat het plan om de Taartpunt, zoals de flat ooit werd genoemd, te slopen zal leiden tot juridische procedures. Het zal de Rotterdamse rechtbank zijn die uiteindelijk beslist of de zittende huurders van de flat van woningcorporatie Havensteder hun huis uit moeten. De kans dat de rechter de huurovereenkomsten zal ontbinden, is nagenoeg nihil.

Zie https://dagblad010.nl/Columns/rise-gaat-niet-door-

Het Pompenburgdrama speelt al sinds 2019. Het AD bracht het nieuws als eerste in een verhaal over het project Rise. Een project, dat voorziet in de bouw van 1300 woningen. Projectontwikkelaar Red Company had de kantoren aan de Coolsingel en hoek Hofplein/Pompenburg in handen weten te krijgen. Havensteder liet weten 'onder voorwaarden' de Pompenburgflat aan de projectontwikkelaar te willen verkopen. Voor de 226 huishoudens in de Taartpunt was dit het begin van een nachtmerrie, die in de afgelopen twee jaar alleen maar heviger is geworden.

Dit verhaal zou wat lang worden als alle gewiekste manoeuvres van - vooral - Havensteder en natuurlijk ook wethouder Bas Kurvers om het project Rise te promoten, aan bod zouden komen. Maar niet alleen hun valt wat aan te wrijven. Ook de actievoerders, die vele zondagmiddagen voor de Kappersacademie aan het Pompenburg protesteerden tegen het plan, lieten wel eens een steekje vallen.

Wat er dreigt te gebeuren met de bewoners van de Pompenburgflat, is erger dan hetgeen de bewoners van de Tweebosbuurt is overkomen. Daar op Zuid was het een kwestie van oprotten/herhuisvesten en slopen/herstructureren. En klaar is Kees.

De Pompenburgers staat daarentegen een veel langduriger en tragischer scenario te wachten:

A. Ze gaan jarenlang in en naast een bouwput leven.

B. Het gedonder begint met de sloop van 56 woningen aan de stadhuiskant, op welke plek de vervangende huisvestingstoren met minimaal 226 (?) sociale huurwoningen komt.

C. De bewoners van de eerste 56 te slopen woningen moeten twee keer verhuizen, als zij in de voor hen bedoelde sociale woontoren van 150 meter hoog willen terugkeren.

D. De bewoners van de overige 170 woningen krijgen de overlast van de bouw volledig voor hun kiezen.

E. Als de sociale woontoren eenmaal klaar is, krijgen de Pompenburgers voor dezelfde huur als die ze nu betalen, een veel kleinere woning met veel hogere servicekosten. Dat niet iedereen op de dertigste verdieping of hoger wil wonen, zal bovendien geen verrassing zijn.  

F. Gedurende de looptijd van het plan zal de stress onder de bewoners - 30 procent bejaarden - toenemen. Het aantal mensen dat het geestelijk niet meer aan kunnen, zal stijgen.

G. In de flat zal tweespalt ontstaan over Rise. Een deel van de bewoners zal uit eigen beweging vertrekken. De anderen zullen hun hoop vestigen op een te verwachten succes in de onafwendbare juridische procedures. Het wordt al bij al een stuk minder gezellig in de Pompenburgflat.

Donderdagavond zal na een ongetwijfeld ellenlang en emotioneel raadsdebat burgemeester Ahmed Aboutaleb met een ferme hamerklap de nieuwe episode van het Pompenburgdrama inluiden.

's Werelds beste burgemeester gaat er prat op dat hij opkomt voor de meest kwetsbare Rotterdammers. Maar Emma Lankhuijzen en met haar een ruime meerderheid van de overige Pompenburgers hebben weinig aan zo'n burgervader.