In het Nationaal Programma Rotterdam Zuid (NPRZ) werken Rijk, de gemeente Rotterdam, corporaties, zorginstellingen, schoolbesturen, bedrijfsleven, politie en Openbaar Ministerie aan een gezonde toekomst voor Rotterdam Zuid. Samen willen deze partners ervoor zorgen dat opleidingsniveau, arbeidsparticipatie en woonkwaliteit in 20 jaar stijgen naar het gemiddelde van de vier grote steden in Nederland.

Het was een grove schande voor onze stad en het toenmalige stadsbestuur, dat het Rijk moest ingrijpen op Zuid. De toestand verslechterde met de dag en het college had meer problemen met zichzelf dan dat ze oog had voor de groeiende problemen in dat stadsdeel.

Uiteindelijk besloten ze vanuit Den Haag in te grijpen. Het klunzige stadsbestuur - geleid door de PvdA - werd ter zijde geschoven en rijksambtenaren gingen inventariseren. Gevolg, onze stad werd op sociaal gebied onder curatele gesteld.

Omdat het Rijk op afstand de problematiek kan beoordelen en zich niet laat leiden door politieke vooroordelen werd voormalig wethouder en oud politiek leider van Leefbaar Rotterdam Marco Pastors aangesteld als directeur van een bureau dat het nationaal programma ging uitvoeren; de juiste man op die plek. Hij komt van Zuid, maar ook gezien zijn verdiensten als wethouder.

Van te voren werd gesteld dat de veranderingen minimaal 20 jaar tijd zouden kosten (zie boven): zo’n beetje een mammoettanker langzaam maar zeker op koers zien te krijgen. 

Uitgangspunten: verbeteren schoolprestaties, betere huisvesting, tegengaan werkeloosheid, verminderen criminaliteit. Ook wordt ieder jaar de stand van zaken gemeten en gepubliceerd. Iets dat het gemeentebestuur wat haar prestaties betreft achterwege laat.

Er is een extern bestuur, die als raad van toezicht fungeert; daarin zit onder meer de burgemeester. Het kwam dus een beetje vreemd over, dat na de voor de PvdA zo desastreus verlopen verkiezingen (55% minder stemmen dan L.R.), de partij toch ging besturen en zelfs een wethouder aanstelde, die zich volkomen overbodig bezig ging houden met het NPRZ: de taak van de burgemeester.

Na tien jaar heeft het de voortgangsrapportage aangetoond, dat het NPRZ op koers ligt. Alleen de cijfers over werkeloosheid vielen nog tegen. Uitgerekend het pakkiean van de wethouder die zich zo’n overbodige controlerende functie heeft aangemeten.

Liefst 17 gemeentes met bijna identieke problematiek hebben via hun burgemeesters te kennen gegeven ook zo te willen gaan werken. Een groot compliment voor Marco Pastors en zijn mensen, die een tijdje niet van de televisie te slaan waren en overal als voorbeeld dienden.

De wethouder vatte dat waarschijnlijk persoonlijk op, want via de bevriende media liet hij weten, dat er veel moest gebeuren op Zuid. Zo wilde hij meer inspraak voor de bewoners, terwijl ondertussen de hele stad wat dat onderwerp betreft op de schop gaat. Weinig vertrouwen in de betreffende wethouder (PvdA) die dit voor haar rekening gaat nemen. Ook zijn er teveel kinderen die opgroeien onder de armoedegrens en die slecht te eten krijgen vindt hij. Verschrikkelijk, te meer daar iedereen ook op Zuid minimaal van een uitkering kan leven. Dat kinderen niet genoeg of slecht eten is de schuld van hun ouders, die klaarblijkelijk andere prioriteiten stellen. Verder valt het onder het beleid van de wethouder sociale zaken (jazeker, de klager en bemoeial) die hier doodgewoon faalt.

Het verwijtend wijzen naar het NPRZ is dus een schaamteloze poging het eigen straatje schoon te vegen.