Goede groei. En: slim ruimtegebruik. Of: integrale visie. Zomaar wat dooddoeners uit de Omgevingsvisie, het nieuwe ruimtelijke programma van de gemeente Rotterdam die ons verder de 21ste eeuw in moet loodsen. Beleidsproza is een kunst die maar weinigen op waarde kunnen schatten.

Ik vind de praktijk interessanter. Bijvoorbeeld dat we volgens het college er de komende decennia tientallen duizenden woningen bij moeten bouwen, maar dat het havengebied en het vliegveld blijven voor wat ze zijn. Kijk, dit zijn gewoon scherpe keuzes waar je wat van moet vinden. Je kan een stukje grond namelijk maar één keer uitgeven.

De insteekhavens van Charlois zijn wat mij betreft uitermate geschikt voor groen en wonen. Rotterdammers moeten kunnen flaneren langs de kade, was het niet? Helaas, het college houdt de Waalhaven zoals we ‘m kennen in de lucht. Ongetwijfeld belangrijk voor de werkgelegenheid, maar qua impact op de leefomgeving te dicht bij bestaande woonkernen. En dus ook op een te mooie plek. Je moet nu al beginnen met planvorming als je er over pak ‘m beet twintig jaar wat mee wil. Erfpachtcontracten afkopen, bedrijven uitplaatsen, grond saneren.       

Jammer, maar wellicht een klassieke belangenafweging. Dat kan, daar mag de gemeenteraad over beslissen. Die afweging gaat evenwel niet op voor Rotterdam The Hague Airport, in de volksmond nog altijd vliegveld Zestienhoven. Dat is het vliegveld dat graag zakenvluchten wil aanbieden, maar nu grossiert in kiloknallers naar Alicante, Corfu, Ibiza of Tanger. Alsof de witte boorden dáár hun business doen. Nee hoor, aan boord louter vakantiepubliek.

Ruim drie jaar geleden toonde een onderzoek in opdracht van vereniging Bewoners Tegen Vliegtuigoverlast aan dat de maatschappelijke kosten-batenanalyse van Rotterdam The Hague Airport niet deugde. Baten te hoog, kosten te laag ingeschat. De conclusie van het onderzoek was dat de analyse (van Ecorys, uit 2015) over moet om een eerlijk beeld te schetsen van een Rotterdamse luchthaven op merite. Een flinke scheur in de gevel van luchtkasteel Zestienhoven.

Een van de onderzoekers destijds liet zich onlangs in de krant ontvallen dat Zestienhoven gewoon een filiaal van Schiphol is waar de stad nauwelijks iets aan heeft. Geen merite. Transavia vliegt van en naar Rotterdam omdat moederbedrijf KLM alle slots in de Haarlemmermeer opeist. Zestienhoven is eigenlijk een beetje een sukkeltjesvliegveld, met vluchten van tweede garnituur. Maar verwar dit niet met lief, schattig, kneuterig. Zo verliezen woningen in de nabije omgeving hun waarde en liggen omwonenden wakker van de vliegtuigherrie. En ademen ultrafijnstof in. Toch is het Rotterdamse college van B&W opvallend positief over de luchthaven. “Vanwege de effecten op de directe omgeving is het essentieel dat de luchthaven in een (regionale) maatschappelijke behoefte voorziet”, valt er in de Omgevingsvisie te lezen.       

Essentieel, vanwege de omgevingseffecten. Een wrede grap als ik niet beter zou weten. 

Er is trouwens een saillant detail. De wethouder die nu het bestaansrecht van vliegveld Zestienhoven verdedigt, moet strakjes tijdens de campagne als lijsttrekker met verkiezingsprogramma in de hand strijden voor sluiting van het vliegveld. Namen noemen is flauw.

Een discussie over de toekomst van Zestienhoven blijkt lastig, zélfs binnen ruimtelijk beleid. Het college schuift alle verantwoordelijkheid af op het Rijk, want die besluit over de toekomst van luchthavens. Dat gemeenten gaan over ruimtelijke ordening, vergeet ze erbij te zeggen. Een andere bestemming voor de enorme lap grond en het is niet vliegveld maar wijk Zestienhoven met duizenden woningen en openbaar groen voor frisseluchtminnende, stiltevindende nieuwe Rotterdammers.   

Komende donderdag stemt de gemeenteraad over die vermaledijde Omgevingsvisie. De vraag is of de dames en heren raadsleden grond zien voor een onvermijdelijk einde van vliegveld Zestienhoven. Of zien zij ze ook vliegen?