Wie niet werkt met vlijt, die is zijn boterham kwijt.

Werken en sparen, doet geld vergaren.

Paulus in 2Thes 3 : 10, Die niet werkt, zal niet eten.

Enkele wijsheden, die ons als kinderen al werd meegegeven. De fabel van La Fontaine over de krekel en de mier kwam op hetzelfde neer. Werk hard als je kunt en leg dan wat weg voor slechtere tijden.

Iets dat de verzamelaars in de steentijd in onze streken al geweten moeten hebben. Wij kennen immers de winter. Het is niet voor niets dat de vastenperiode in deze tijd plaats vindt, want dan zijn de voorraden bijna op, dus zuinigjes aan doen.  

Ook alle dieren die in het noordelijk en zuidelijk deel van onze planeet leven hebben te maken hebben met een koude en karige periode en passen hun levensstijl daarop aan. Ze hamsteren of eten zich tonnetje rond. Waar het fysiek mogelijk is verkassen ze, zoals vele vogels doen.

Wij Nederlanders - opgegroeid met bovenstaande mores - hebben met een spreekwoordelijke spaarzaamheid een geweldig pensioenstelsel opgebouwd, waar we volop gebruik van maken na ons 67e jaar. Niet alleen hebben we een pensioen, we hebben ook generaties lang gebouwd aan een geweldig systeem van sociale wetgeving. Mogelijk gemaakt door het besef dat we “het appeltje voor de dorst” ook zo konden beleggen dat iedereen kon meedoen en indien nodig kon mee profiteren.

Max Weber, volgens sommigen de eerste socioloog, poneerde de stelling dat de protestantse mentaliteit in de Noord Europese landen – hard werken en zuinigheid -  leidde tot welvaart en vooruitgang. Dat verklaarde en de komst van het kapitalisme en de hogere levensstandaard in die landen. Een historisch gegeven.

Overigens waren katholieken ook op de hoogte van dat verschijnsel. De eerste monniken volgden de regels van Benedictus, die vrij eenvoudig waren: Werk en zie af van wereldse goederen en van werelds genot.

Zonder het echt bewust te willen, verzamelden de kloosters zo veel rijkdom. Uiteindelijk bezweken er dan een paar zwakkere broeders onder de uitroep: Het is Gods wil dat we rijk zijn, dus we mogen ervan profiteren.

Met als gevolg, dat er natuurlijk een groep kwam, die terug wilde naar de oorsprong en uit de orde trad. Een paar generaties later herhaalde zich binnen zo’n nieuwe orde de geschiedenis: de oorsprong van talloze kloosterorden. Nu konden die kloosters beslissen of ze hun rijkdom deelden met hun omgeving of niet. De christelijk opvatting over naastenliefde was hun leidraad. Zij die echt niet konden werken werden geholpen, maar luiaards werden tot werken gedwongen of mochten doorlopen.

In onze EU zijn wij Nederlanders de netto meest bijdragende, dus meest betalende bevolkingsgroep. Waarom? Het systeem is niet echt democratisch en onze vertegenwoordigers zitten er voor het grootste deel niet om de belangen van ons land te dienen, maar om de Europese gedachte (eenheidsstaat) te verkondigen en te verdedigen, zoals ook oud Peveda minister Plasterk zegt (zie Geenstijl). Bij twee referenda over Europa hebben de Nederlanders (meer dan 60%) zich duidelijk uitgesproken: minder Europa! Gevolg: het kartel heeft het referendum afgeschaft.

Aan Griekenland hebben we miljarden gegeven en nu eisen Spanje en Italië ook substantiële bijdragen van Nederland en Duitsland om de coronaproblemen te tackelen. Nederland moet toegeven en extra betalen of het is einde EU; een soort morele chantage.  

Niet toegeven, want een einde van de huidige EU zou een zegen zijn. Eruit, de gulden terug en direct gaan praten over een nieuw handelsverdrag met alle Noord-Europese landen inclusief Groot Brittannië, waar het ondanks alle onheilsprofetieën goed gaat.

We hebben dan wel een probleempje: België. Ik wil Vlaanderen er wel bij maar Wallonië niet.

https://twitter.com/RPlasterk/status/1244778354038972421

https://twitter.com/SophieintVeld/status/1244885199990804481