Weinig mensen zullen het vermoeden als ze mij horen praten, ik woon al sinds 1999 in Rotterdam (met uitzondering van een kleine uitstap naar 020).

In Heerlen – in Zuid-Limburg liggen mijn roots – was het op het treinstation al geen feest. Na de zinloze moord op Serge Heederik in 1996 werd klassieke muziek gespeeld om de junks weg te klieren. In Rotterdam was het destijds niet veel beter op het oude station met vlakbij de Pauluskerk waar tot wel 200 junks werden opgevangen.

Ik woonde de eerste maanden van mijn studententijd in 1999 in Hillegersberg op een studentenkamer boven een dokterspraktijk. Als ik ‘s avonds college had moest ik met de tram door Rotterdam–Noord naar de Kleiweg. Dat ging bepaald anders dan nu. Er waren toen nog geen OV-surveillanten in de tram. Zo heb ik geleerd dat je ook uit een rijdende tram kan stappen zonder dat er een halte is. Ik kan het u overigens niet aanraden. Als de tram door een bocht ging, trokken bepaalde lieden gewoon de tramdeur open en stapte men uit.

Na een kortstondig verblijf in Hillegersberg verhuisde ik naar de studentenenclave in Kralingen-Oost, rond de Oostzeedijk. In de Lusthofstraat in Kralingen was veel overlast van hangjongeren, maar daar kwam je dan ’s avonds gewoon niet. In die studentenbubbel kreeg ik niet echt mee wat elders in de stad speelde. Maar goed ook, als je achteraf leest hoe het er destijds aan toe ging op de G.J. de Jonghweg of op de Keileweg ben ik blij dat ik geen weet had van de mensonterende prostitutie die daar plaatsvond. 

In die dagen regeerde de PvdA nog over Rotterdam. Het veiligheidsprobleem was de olifant in de kamer. Praten is zilver, zwijgen is goud. 

De PvdA was in Rotterdam het contact met de achterban echter kwijtgeraakt. Een schizofrene partij van mensen die de witte vlucht naar buitenwijken namen (de gearriveerden) en tevens de traditionele achterban die in diezelfde wijken achterbleef. De quote is trouwens niet van mij maar die is afkomstig uit de Trouw van 5 november 2002. ''Die mensen hebben we laten versloffen'', aldus afdelingsvoorzitter Els Boot. In 20 jaar zakte de PvdA van 24 van de 45 raadszetels tot 11 in 2002 (Inmiddels staan ze op 5). 

Gelukkig waren andere mensen wel met veiligheid bezig: Leefbaar Rotterdam werd op 9 november 2001 opgericht. 

“Rotterdam heeft de hoogste misdaadcijfers en de meeste niet-opgeloste moorden. Rotterdam moet zich doodschamen. Wij willen niet meer de verkeerde lijstjes aanvoeren”, aldus Pim Fortuyn in het Rotterdams Dagblad, 20 januari 2002.

Het was duidelijk dat van veiligheid een topprioriteit gemaakt moest worden. 

In het college dat gevormd werd na de verkiezingen van 2002 was de veiligheidsproblematiek in de stad de voornaamste prioriteit. Er werd voor een ‘harde aanpak’ en ‘zero tolerance’ gepleit. Met succes. Mede hierdoor is Rotterdam sinds 2002 opgebloeid.

Leefbaar Rotterdam heeft hier onmiskenbaar een belangrijke rol in gehad. Problemen benoemen, waar andere partijen weg kijken. Oplossingen zoeken, ook buiten de gebaande paden. 

Leefbaar Rotterdam heeft nooit, zoals de PvdA, de meerderheid gehad in de Gemeenteraad. Ook vele andere partijen hebben aan het succes van Rotterdam sinds 2002 bijgedragen. 

Inmiddels zijn we bijna 20 jaar verder. We leven in een ander stad met een ander college. Energietransitie en diversiteit zijn belangrijke onderwerpen. En prestigeprojecten die koste wat kost nog deze collegeperiode moeten worden doorgedrukt.

Een schijnwereld. 

Ieder dag lezen we over schietincidenten en messengeweld in Rotterdam. Kan het gekker? Deze week werd iemand op station Coolhaven voor de metro geduwd. Een familiekwestie naar het schijnt. Dat zet deze vreselijke gebeurtenis in een iets ander daglicht dan dat een willekeurig persoon het slachtoffer zou zijn geweest.

Drugs-gerelateerde problemen zijn in de stad en haven aan de orde van de dag. Dat is geen ver-van-je-bed-show. De avondwinkel bij mij om de hoek is laatst al beschoten.  

Het onderwerp veiligheid staat 20 jaar na de oprichting van Leefbaar Rotterdam weer vol in de belangstelling. Feiten worden net als in 2001 ontkend of weggehoond. “Het valt allemaal wel mee met het messengeweld. De schietpartijen zijn incidenten.” Ten onrechte. 

Een goed functionerende samenleving begint met veiligheid. Zonder veiligheid geen goede economie. Zonder veiligheid hebben discussies over het verduurzamen van huizen geen zin; je investeert immers niet in een huis als je overweegt te verhuizen. Zonder een veilig openbaar vervoer rijdt iedereen weer in de eigen auto en slippen alle wegen dicht. Zonder veiligheid heeft het ook weinig zin om geld te investeren in prestigieuze projecten. 

Het kan niet anders dat bij de komende verkiezingen veiligheid weer het belangrijkste onderwerp zal zijn.

Leefbaar Rotterdam staat al 20 jaar voor law & order. Ik ben er trots op dat ik raadslid ben voor Leefbaar Rotterdam en op die manier mijn steentje kan bij dragen aan een veiliger Rotterdam.