Metin Celik heeft bekend gemaakt na een carrière van meer dan twintig jaar de PvdA in te ruilen voor de politieke beweging Denk.
Ik ken Metin redelijk goed en daarom vind ik zijn vertrek uit de PvdA begrijpelijk, maar de keuze voor zijn nieuwe partij deprimerend.

We ontmoetten elkaar in de raad toen hij nog gewoon politieagent was. Een beroepsgroep waarvan Leefbaar vindt, dat die niet genoeg geholpen en gesteund kan worden. Ik vertelde Metin de ontboezeming die ik ooit van één van zijn collega’s had gehoord: “Tot en met brigadier stemt iedere agent op Leefbaar Rotterdam en daarboven zijn ze van de PvdA.” Hij moest er hartelijk om lachen en vertelde tussen neus en lippen door, dat hij – brigadier - door de corpsleiding in de gelegenheid werd gesteld de opleiding tot politieofficier te volgen; mijn gegrinnik negeerde hij.

Waarom word je lid van een partij als de PvdA? Daar zijn drie redenen voor. Ten eerste: Het kan familietraditie zijn. Opa was nog voor Drees, dus de kleinkinderen zijn ook van die partij. Ten tweede: Je bent het eens met het politieke programma. Ten derde: Je wilt een leuk baantje of promotie.

De eerste reden behoeft geen commentaar. De tweede reden is wat moeilijker uit te leggen, omdat vrijwel niemand een programma leest. Meestal gaat men af op beweringen rond een partij zoals: Ze nemen het op voor allochtonen of ze willen hogere bijstand. Ze willen meer belasting of ze willen juist minder belasting. Als je de partijprogramma’s leest, dan valt vooral de oppervlakkigheid en overeenkomst op. Alle kartelpartijen zijn tegen armoede, tegen milieuvervuiling en voor beter onderwijs.

De overeenkomsten zijn op lokaal niveau groter dan de verschillen. Dat maakt aannemelijker dat veel aankomende politici de derde reden hebben om lid te worden van een politieke partij: Het is goed voor hun maatschappelijke carrière.

Voor Metin liep het op rolletjes. Toen zijn partij in 2006 wethouders mocht leveren, was hij er niet bij. Misschien omdat hij op dat moment naast zijn raadslidmaatschap de opleiding voor politieofficier volgde. In 2010 werd hij opnieuw overgeslagen, maar kreeg – zoals dat in een kartelpartij gaat - een aardige compensatie. Hij werd lid van de Tweede Kamer en bestreed het eerste kabinet Rutte. Bij zijn afscheid uit Rotterdam werd hij benoemd tot ridder in de orde van Oranje Nassau (bron Wikipedia). Opmerkelijk omdat over het algemeen raadsleden die vertrekken slechts lid van de orde van Oranje Nassau worden. Misschien heeft Metins-carrière bij de politie ook meegespeeld bij zijn eervolle benoeming.

Na twee jaar Tweede Kamer viel het doek voor het eerste kabinet Rutte. Dus nieuwe verkiezingen en Metin werd door zijn partij op een schijnbaar onverkiesbare plek op de kieslijst geplaatst (achteraf bleek die plek toch verkiesbaar). Verontwaardigd weigerde hij. Waarschijnlijk ook omdat die positie op de lijst hem duidelijk maakte dat een functie als staatssecretaris of minister hem door zijn partij niet werd gegund c.q. toevertrouwd. Hij ging terug naar de politie en mocht in 2015 lid worden van Provinciale Staten. Pech voor hem dat zijn partij buiten het bestuur werd gehouden. Weer geen bestuurlijke functie!

Bij het samenstellen van de provinciale kieslijst voor de verkiezingen van 2019 viel hij buiten de boot. De meest prominente plek werd gegeven aan Leo Bruijn, oud fractievoorzitter in Rotterdam, die was gepasseerd door zijn partij bij het verdelen van de wethouderszetels. Dat was uiteindelijk de politieke genadeklap voor Metin bij zijn partij. Hij leverde zijn statenzetel in en stapte over naar Denk, de beweging die gezien het stemgedrag in de Tweede Kamer een verlengstuk is van Erdogans AKP.

Metin zegt wel dat hij een andere mening over die dictator in spé heeft, maar ik denk dat hij jokt. In een openhartig interview in het AD zegt hij de PvdA te verlaten onder meer  omdat die niet links genoeg is.
In dat geval zijn GL en SP toch redelijke alternatieven?
Want wat is links aan een partij als Denk, waar de lijsttrekker de kiesdeler niet haalt, omdat hij een Nederlandse achternaam heeft? Die meer islamitische scholen wil en die duidelijk anti-Israël is. Een partij waarbij je in haar programma tussen de regels door één grote afkeer van onze samenleving en manier van leven kunt lezen.

De keuze van Metin Celik is deprimerend omdat uitgerekend een zo goed geassimileerde Turkse Nederlander, ridder in de orde van Oranje Nassau en hoofdinspecteur van politie, zo’n polariserende partij kiest als zijn laatste politieke strohalm.