Er is een tijd geweest dat Tweede Kamerleden na 12,5 jaar de Kodak-camera over hun schouders gooiden en met een fout Amerikaans vakantieshirt op reis gingen. Meestal naar Albanië en Roemenië om vast te stellen hoe mooi het communisme was.

Wie na 12,5 jaar Binnenhof zijn partij uit geflikkerd werd kreeg wachtgeld mee tot de dood erop volgde. Een maand na het vertrek gleed de brief met het rijkspensioen al door de brievenbus. Bij Peter van Heemst van de Partij van de Arbeid raakte die niet eens de grond. Hij zat thuis in Rotterdam op de trap te wachten.

Arme Pechtold. Die regeling bestaat niet meer.
Ik daag jonge journalisten uit om na te gaan wie zich allemaal in de loop der jaren hebben laten treiteren en beledigen net zo lang tot de 12,5 jaar was volbracht en het wachtgeld kon worden geïncasseerd.

Overheidswachtgeldjes zijn in de regel hele transparante en royale legaten, maar als ze eenmaal zijn opgeheven doe je er een maand over voordat je tot de ouwe wortel bent doorgedrongen.

Grote kans dat de overheid in het verleden ook nog goed zorgde voor de kinderen van de vertrokken Tweede Kamerleden en dan is het helemaal sneu voor Pappa Pechtold, want ik begreep dat juist over het precieze aantal van zijn verwekkingen de laatste tijd enig misverstand bestond.
Hij is nu een week weg, maar wat een toestand in Meppel was dat. Nog net geen wraakporno.
En dat voor een man die gedurende zijn politieke loopbaan toch ’n beetje een zedeprediker was.

Maar zo zie je maar weer, uiteindelijk is hij geen haar beter dat de gemiddelde man die van huis en haard verdreven erop trekt om ten slotte helemaal in het hoge noorden van het land aan z’n trekken te komen.
En onze geliefde Pechtold afgelopen week maar met droge ogen volhouden dat hij al ver vóór die affaire besloten had om op te stappen. Nu snap ik ook waarom ze zeggen dat hij zoveel humor heeft.

Hoeveel zou ‘t hem schelen? Een miljoentje. Bezien in het licht van zijn leeftijd misschien wel twee. Ik hoorde dat Derksen en Van der Gijp zelfs Linda de Mol hebben gebeld of er nog een plaatsje vrij was in dat koffertjesspel.
Nee.
Daarna Gaston van de Postcodeloterij, want hoe leuk zou het zijn als juist zijn scharrelflatje in Scheveningen in de prijzen zou vallen.
Ook nee.
Niemand had meelij.
Zelfs Van Heemst niet.