Onder toeziend oog van televisiekijkend Nederland flikkerde Rijk de Gooyer een keer zijn gewonnen Gouden Kalf de taxi uit. Geen artiest die de nationale overdaad aan prijzenlikkerij zo leuk en kordaat in beeld heeft gebracht. Van die man hield ik. 

Ik mis ook Pistolen Paultje. Na de oorlog joeg hij op Gestapopersoneel. Dus niet die kleine NSB'ertjes, nee, op die echte galbakken. Geheime Hollandse milities lieten Paul het linkste werk doen, maar hij deed 't. 

Op het einde van zijn leven werd hem uit alle delen van het land foto’s toegestuurd van vieskadetten die katjes een poot hadden afgerukt. Ik heb hem meegenomen naar boeren in de Hoeksewaard die alle regels van de jacht aan hun laars lapten. Met het schuim op z’n bek trof Paul daarna zijn maatregelen. Heerlijk. Ik kan het niet genoeg herhalen. 

Er was eens een vent die z'n hond aan een boom had vastgezet. Maar afijn, dat beest rukt zich los en loopt terug naar huis, want een hond is trouw. Toen werd hij uit dankbaarheid voor zijn eigen deur doodgeschopt. De baas, het etter, kreeg van de D66-rechter 25 gulden boete.

Paul stapte in zijn auto, reed naar die moordenaar en trof zijn maatregelen. Mooi, hè.
Ik kan het er bij de Partij van de Dieren in Rotterdam niet genoeg inwrijven. Dit zijn de maatregelen, Ruud. 

Toen boer Koekoek in Bennekom z’n pony's liet verhongeren, zag Paul kans honderd lokale huisvrouwen zó op te naaien dat zij dagen lang niet meer bij het huis van het Tweede Kamerlid waren weg te slaan. Het had hem wel een paar stuivers gekost, maar ze stonden er.

Uiteindelijk werd boer Koekoek zó nerveus van die vrouwen, dat hij in z'n Mercedes wegvluchtte.
Maar op die beroemde rit reed hij een godbetert een kleuter aan. Weg politieke carrière. Kort daarop nam God hem tot zich.

Daar kon Paul dus niet mee zitten. Ik evenmin.

Ik moest deze week sterk aan Rijk de Gooijer en Pistolen Paultje denken en ik weet niet waarom. Maar misschien dat u het kan raden.