door Jan D. Swart

Het leven wordt met de dag ingewikkelder. Van pinda’s krijg je migraine. Van koemelk eczeem en van oesters dikke ogen. Na vijf koppen koffie beginnen de hartproblemen en wie bij het wakker worden ijlt met veertig graden koorts heeft ’s nachts aan de 789e windmolen van Jan Rotmans en Arno Bonte liggen denken.

In 1985 schreef de biochemicus Dr. J. Kamsteeg dat hij iemand kende die onwel was geworden na het eten van knäckebröd met tomaat. Ooit werd in Oostenrijk in een fles sket 1.08 gram di-ethyleenglycol ontdekt en in het Belgische St. Job in het Goor ontplofte een kroket.

We leven in gevaarlijke jaren. Een onvruchtbaar gemaakte man loopt verhoogd gevaar kanker te krijgen en computers maken blind. Roken is slecht voor de gordijnen, maar daarentegen een feest voor het abattoir: elk jaar amputeren onze orthopeden 2000 voeten méér. Hun maatschappijen zijn nog enige winstmakende bv’s, met de rolstoelindustrie als tweede.

Ik leer dagelijks.

Spinazie mag je nooit twee keer opwarmen. Appels moet je schillen. Van dubieuze garnalen krijg je een onverantwoord groot hoofd en na de tweede vergissing ga je voor goed op Jan Roos lijken. Niks mag meer. Zelfs niet als invalide met de auto naar de stad. GroenLinks en D66 eisen dat je fietst en als je vervolgens op de Meent in Rotterdam met je tong uit je mond overlijdt hebben de EHBO-dames Bokhove, Zeegers en Roest gratis feestsacramenten.

Ik ga nog even door. Luchtdicht verpakte zuurkoolmaaltijden stinken naar de Botlek. Van de campylobacterie krijg je diarree en van snel in elkaar getimmerde keukentrapjes een hernia.

Elke jaar spaar ik in grote wanhoop de ontdekkingen van de Keuringsdienst van Waren. Muizen in de mais. Ratten in de binnenstad. Glassplinters in het bier. Soms ook in luiers. En een afgebroken thermometer in een banaan.

De vragen tollen door mijn hoofd. In de speen inmiddels safe? Wordt gemalen peper nog steeds vermengd met baksteen? Bevat de Turkse thee nog altijd de restanten van Tsjernobyl en gold de aangetroffen worm in dat potje bruine bonen exclusief voor Amsterdam, of zitten ze ook hier?

Trouwens in Birmingham spoten laatst enkele batterijen van kinderspeelgoed plotseling zuur en had Oosterbeek last van namaakdrop dat met roet was verontreinigd. Maar die Fransman, die op midden Java een tartaatje at, werd door de uitvaartverzekering wel keurig franco thuis bezorgd.

Het zijn rare tijden.

Ik ben dus als een kind zo blij dat ik niet kan tekenen.