Als ik Aboutaleb was stapte ik maandag naar het dichtstbijzijnde rechtswinkeltje en liet ik het straffen op lekken schrappen.

Ook die geheimhoudingsflauwekul op die gemeentestukken zou ik onmiddellijk weg laten adviseren, want je ziet: daar komt alleen maar narigheid van.

Sommige wetjes zijn nog uit de tijd van de zinken emmers.

Van de vierhonderdduizend zinnen die er na het uitkomen van het Rekenkamerrapport over het Schiekadeblok de wereld zijn ingezonden maakte die van het vroegere raadslid George van Gent van de VVD alle andere overbodig. Hij zei: ik heb in mijn periode vaak genoeg geheime stukken gelezen en elke keer dacht ik, wat is er in hemelsnaam nou zo geheim aan?

Daar zit nu precies de crux van die militaire operatie rond Adriaan Visser, want over geheime stukken mag je dus alleen naar nadenken. Want zodra je er iets van zegt, ben je de sjaak.

En nu snapt u ook waarom dat wetsartikeltje nog steeds bestond. Niemand durfde er met z’n tengels aan te komen. Niemand weet ook waar het staat. Gemeentewet? Ambtenarenwet? Grondwet? Het wetboek van strafrecht?  

Donderdagavond na de raadsvergadering keken de obers van café Thoms mij aan, knikten ernstig en wensten me kracht en moed om in die mist te overleven. Bij alle raadsleden die later aan het raam voorbij liepen vroegen ze zich af welke geheimen die arme mensen allemaal met zich mee torsten. Zelfs negen tientjes voor een uurtje psycholoog mogen ze er niet aan uitgeven. Ook de sijsjeslijmer mag niks weten. 

Ik kijk Adriaan Visser er niet op aan dat hij geciteerd heeft uit een geheim stuk. En al helemaal niet tegenover een journalist, want die is daar reuze van afhankelijk. Ik moedig juist iedereen uit om te lekken, vooral naar mij. Nu weet u ook gelijk dat Adriaan Visser mij niet heeft geraadpleegd. Dom van hem.

Wie zou toch die burger geweest zijn die openlijk met eigen naam de burgemeester heeft gebeld, geappt of gemaild dat Visser via een journalist in paniek aan het doordraaien was? Dat intrigeert me. Niet dat medium dat Visser uitkoos. Dat heeft van schrik trouwens niks gepubliceerd. Of het moet me ontgaan zijn.

Deze week driehonderd keer de reden van het ontslag gelezen en driehonderd keer vastgesteld dat het schenden van het ambtsgeheim Visser overdreven kwalijk werd genomen. Men zou daardoor bijna vergeten wat zijn werkelijke zeperd is geweest, namelijk die misgelopen miljoenen aan erfpachtgelden. Niet eens die grondprijs, want hij heeft de conjunctuur mee.

Kap daarom nou eens over dat lekken. Stop met die geheime stempels op gemeentestukken. Ga ook de solidair meelekkende Eskes van het CDA niet kruisigen, want de andere tien – schat ik in – bij wie Visser in doodsnood het vertrouwelijke vodje per ongeluk liet slingeren – weten het ook. Die hebben alleen geen dreigende klikspaan in hun nek hijgen.  

Eigenlijk is die geheimhoudingsparadox de grap van het drama, want Adriaan Visser en zijn N.V. Feyenoord Stadion-vriendje Carl Berg zijn er zelf de uitvinders van