Folders

Jan D. Swart: Die onnodige wethouders, schandalig

22 June 2018, 17:49 uur
Columns
mainImage
Digitaal Dagblad
Afbeelding is niet meer beschikbaar

Said Kasmi kan fietsen. Belangrijk om te weten.
D66 toont zijn nieuwe wethouder vandaag op zijn website in volle glorie naast zijn trotse collega Adriaan Visser, die beschermend aan de buitenkant rijdt.
Huh?
Ja, want volgens de schrijver Lotfi El Hamidi heeft de fiets een diversiteitsprobleem. Kinderen van migranten zien het als een negatief statussymbool.
Het stond in de NRC van die Belg en dan moet het waar zijn. Wie fietst, die heeft geen geld.
En opa is niet voor een stalen versie van een ezel naar Europa gekomen.

Leuk toch dat Kasmi nu de moed heeft om de fiets op het moment van zijn politieke doorbraak alsnog te verheffen. Moet ook wel bij de samenstelling van deze coalitie. Ook Aboutaleb moet eraan geloven, al staat me op dat gebied nog altijd helder zijn zeperd in Hillegersberg voor ogen. Volgens mij heeft hij na die buiteling de bibs nooit meer over het zadel gegooid.

Kan Nourdin fietsen? Nooit gevraagd eigenlijk.
Fietsen is een kunst.
En nu wordt het ook een verplichting. Ik heb Vincent Karremans van de VVD al in een promootje op die manier door de stad zien karren en Co Engberts heeft zelfs een fiets met een logo van de PvdA. Nee, ik lieg niet. Wel dat Judith Bokhove van GL die met een pistool op hun borst aan ze heeft verhuurd.

Rotterdam krijgt een links stadsbestuur met een vleug VVD. Aan de basis staat één dreigmail van Barbara Kathmann van de PvdA, die 23 spijkerharde linkse zetels, waarvan 2 van het spijkerhard ontkennende Nida, bijeen had gelobbyd om behalve Leefbaar ook de VVD de tent uit te flikkeren.

Ik mocht het geen list noemen van Miss Barbara. Ook geen overwinning. Ze zou het me allemaal nog eens haarfijn uit de doeken doen, waarschijnlijk in Thoms op de Meent.
Daar staat halverwege de trap een bankje: voor leeftijdgenoten om te vozen, voor politici om te fantaseren over wethoudersfuncties en voor mensen zoals Barbara en ik om straks, als we er zitten, met ons beider grote gevoel voor humor vast te stellen dat de politiek in de grond van de zaak natuurlijk één grote rollercoaster is.

Tien wethouders.
Een game voor linkse elitekleuters, voor € 59,95 te downloaden bij Playstation.
Tien wethouders.
Hoe verzin je het?

In vier jaar tijd vier tot vijf miljoen met het waswater weggespoeld geld om beroepspolitici aan een baan en de grootste politieke partij in Rotterdam om zeep te helpen. Erger: als Taylan Cicek van de SP, die ik waarschijnlijk bewonder omdat ik Leo de Kleijn mis, straks om vier miljoen extra vraagt om de armoede op Zuid te beteugelen, moet Michel van Elck van Leefbaar tegen vier wethouders hardop roepen: je mag pinnen ook.

Ik vind het een grof schandaal.
Een grote bek als er te veel geld wordt besteed aan een leuker en veilig stadscentrum, maar smoel dicht als er volstrekt onnodig vier linkse wethouders aan een softenonconstructie worden toegevoegd.
Dat noemen ze bij de Partij van de Dieren nu door de mand vallen.