Er belt nooit meer eens een leuke jehova aan mijn deur om te getuigen. Vroeger ritmisch twee keer per jaar. Mijn leven was incompleet als ze niet waren geweest.
Jehova’s kwamen ook altijd samen. Dat gaf hun getuigenis meer body. De één zette de voet tussen de deur en de andere ging dan met z’n tong van quitte. Meestal in extase. Niemand in mijn straat had zin in hun gezeik. Maar ik hing aan die ene z’n lippen.
Sinds ik Jeroen Postma, Lies Roest en Hare Majesteit Judith Bokhove van GroenLinks in Rotterdam heb mogen aanhoren, herinner ik me precies wat ik dacht toen de jehova’s nog geregeld bij me aanbelden. Ik dacht toen: nette lui, spreken met twee woorden, niks mis mee, behalve dat ze bloedirritant bleven vertellen dat hun religie de enige juiste was. Ze lieten geen spat ruimte voor een ander.
Wel fideel dat ze het eerlijk kwamen zeggen. Refo's en moslims leggen het je op. Die van Nida in Rotterdam willen nu zelfs in het stadhuis een eigen bidplaats. Dat hebben de roomse aartsvaderen van René Segers - Hoogendoorn in honderd jaar nooit voor elkaar gekregen.
Bij Jehova's ging ik daar dwars tegenin omdat ik ben opgevoed in de leer dat het bestaan van een God godsonmogelijk is. Mijn vader sprak in dat verband zelfs over 30 kilo onzin. Dat herhaalde ik dan altijd aan de deur, maar daar deed ik die schatten dan weer geen plezier mee. Toch bleven ze komen.
Maar waar zijn ze? Ze zijn ogenschijnlijk in rook zijn opgegaan en ik mis ze. Ik mis ook Sonja Barend en die was geen haar beter.
Als vroeger een Jehova aan mijn deur aanbelde en mijn vrouw deed open, hoorde ik haar zeggen: Kijk nou eens wie we daar hebben. En nog voordat de Getuige dan één zin gesproken had, riep ze: Jan, het is voor jou.
Hangend tegen de muur van de gang begon ik dan aan het debat. Want daar kwamen ze voor. Ze kwamen om mij ervan te overtuigen dat de wereld zou vergaan. Ze kozen dan op goed geluk altijd een makkelijk te onthouden datum en als het dan zover was zat ik toch met enige spanning het einde van de dag af te wachten. Maar het gebeurde nooit. Daarna ging je om twaalf uur teleurgesteld naar bed.
Kan iemand mij zeggen waar ze zijn?