Het coalitieakkoord van PvdA, VVD, GroenLinks, D66, CDA en CU/SGP is openbaar.
Als je het akkoord openslaat, roemen de politieke partijen al in de 4^e regel alle initiatieven van Rotterdammers zelf. En verderop lezen we dat de dames en heren politici alle maatschappelijke uitdagingen vooral gezámenlijk met de stad aan willen gaan. De titel van het boekwerk - Nieuwe Energie voor Rotterdam - moeten we blijkbaar niet alleen letterlijk opvatten, maar ook figuurlijk in de zin van een nieuwe manier van besturen.

Maar wat zijn deze mooie woorden waard? Leveren de partijen ook boter bij de vis? Dat is het mooie van een begroting. Je ziet precies of er daad bij woord wordt gevoegd. In dit geval: nee dus! Sterker nog, voor het ondersteunen van initiatieven uit de stad heeft deze coalitie niet méér, maar minder geld gereserveerd dan de vorige twee coalities. We worden dus – laat ik me netjes uitdrukken – bij het ootje genomen.

Om concreet te worden: deze coalitie bezuinigt jaarlijks 1,2 miljoen euro op initiatieven uit de stad. Er resteert een bedrag van 3 miljoen euro op een begroting van 3,5 miljard. Dat is 0,0085 van het totaal. Wat de coalitiepartijen dus eigenlijk zeggen, is: “We willen samenwerken, maar wij bepalen waar en hoe het geld uitgegeven wordt. Maar goed nieuws: de kruimels zijn voor u!”

Een bizarre situatie omdat het Rijk steeds meer taken delegeert aan gemeenten en de budgetten daarbij steeds minder worden. Alle deskundigen zijn het er dus allang over eens dat stadsbesturen de deur wagenwijd moeten openzetten voor maatschappelijke initiatieven uit de stad; eenvoudigweg omdat de grote vraagstukken anders niet met succes aangepakt kunnen worden. Denk aan armoede, eenzaamheid, verduurzaming, beweging en werkgelegenheid.

Het financieel ondersteunen van maatschappelijke initiatieven is vaak goedkoper en effectiever dan als de gemeente alles zelf probeert op te lossen. Kijk naar de overdekte 400-meter schaatsbaan die ondernemende Rotterdammers iedere winter op 2 hockeybanen leggen voor 200.000 bezoekers waaronder veel kinderen. Voor een eenmalige overheidsbijdrage van 2 miljoen euro heeft Rotterdam nu een 400-meter schaatsbaan, terwijl een traditionele gemeentelijke oplossing zo’n 15 miljoen euro had gekost. Tel uit je winst. En ook de Voedselbank, hoe triest ook dat het nodig is voor arme Rotterdammers, is niet door het stadhuis bedacht maar door initiatiefrijke Rotterdammers. Maar deze nieuwe coalitie bepaalt het, ondanks alle mooie woorden, dus gewoon liever zelf.

Vooral D66 dient zich kapot te schamen. Als enige politieke partij had ze het lef om expliciet in haar, door leden goedgekeurde, verkiezingsprogramma te zetten dat 1% van de Rotterdamse begroting gereserveerd moest worden om initiatieven uit de stad te ondersteunen, een bedrag van 35 miljoen per jaar dus. Dat is 3 miljoen geworden, nog minder dan voorgaande jaren. Dan kan je niet rekenen, heb je achteruit onderhandeld of veeg je als onderhandelaars je billen af met de opdracht die je van je leden hebt meegekregen. Waarschijnlijk is het laatste aan de hand.

De meeste politici bepalen – eenmaal in het pluche beland - liever zélf hoe ze maatschappelijke vraagstukken oplossen. Daar hebben ze, niet gehinderd door al te veel kennis en ervaring, zélf namelijk mooie ideeën over. Initiatiefrijke Rotterdammers worden door de nieuwe coalitie afgescheept met een fooi. Niet figuurlijk, maar letterlijk.

 

Jos Verveen is auteur, sociaal ondernemer, voormalig raadslid en initiator van de stedelijke innovatiefondsen Stadsinitiatief en CityLab010.