Met mijn vriendin ging ik vóór corona graag eten bij Lux, een (voor sommige mensen) hip restaurant aan de s-Gravendijkwal. Veel Rotterdammers kennen nog de kar met antipasti van vroeger. Andere kennen de spaghetti met tonijnhart. Er wordt bijzondere wijn geschonken, natuurwijn, in de meeste gevallen is die een stuk zuurder dan gewone wijn. Met de vriendelijke, lange ober met een baardje hadden we er de nodige discussies over.

Toen corona toesloeg ging het restaurant dicht en werd een bakkerij geopend. Lux verkocht zuurdesembrood, kaneelbroodjes en een soort zoete croissants, kouign amanns.

De kok van Lux en de vriendelijke lange ober met een baardje waren soms de enigen die wij fysiek tegenkwamen in die dagen.

De kok van Lux ging van de zomer koken in Frankrijk. De bakkerij ging dicht.

Het reguliere, bijna coronavrije leven werd weer opgestart.

De commissievergaderingen van de Rotterdamse gemeenteraad op het stadhuis beginnen om half 8 's avonds, net als vóór corona. Ook nu weer rijd ik snel op mijn fiets van mijn appartement over de Nieuwe Binnenweg naar Coolsingel 40. Op de Nieuwe Binnenweg krijg je een goede indruk van de weer oplevende stad. Hippe hipsterzaken als Urban Espresso, Surinaamse broodjeszaken als King Foeng, maar ook coffeeshops. Er gebeurt altijd iets.

Vorige week werd voor mijn ogen een grote cilinder lachgas in een auto gestopt met vijf inzittenden. Ook werd mijn aandacht getrokken door een gedenkmonument met veel bloemen ter hoogte van café Bonaparte, tegenover barbier Schorem.

Een paar dagen later ben ik teruggegaan en langs de bloemen gelopen.

Het monument bleek te zijn opgericht voor Floris, een 25 jarige student bedrijfseconomie en fiscale economie aan de Erasmus universiteit.

Wij bleken hem te kennen als de vriendelijke lange ober met een baardje van Lux.

Er was geen sprake van een ongeluk. Floris lijkt op de fiets onwel te zijn geworden en te zijn gevallen. Na de val blijkt Floris nog een week in het ziekenhuis te hebben gelegen alvorens hij is overleden.

Een bijzonder moeilijk te verteren noodlot. In de Telegraaf las ik dat Floris niet alleen is geweest na zijn val. ''Bijzonder was toen Floris’ moeder bij het gedenkteken stond de tram stopte en de conducteur uitstapte. Hij vertelde dat hij degene was geweest die die bewuste zondagavond uit zijn tram was gestapt om Floris zijn hand vast te houden”.

Volgende week zal het restaurant van Lux weer open gaan. Of dat lang zal duren door eventuele nieuwe coronamaatregelen is moeilijk te voorspellen. Bij aanvullende coronamaatregelen zal wellicht de bakkerij weer opengaan en wordt misschien het zuur desembrood weer verkocht.

Floris zal er niet meer zijn. Hij zal door heel veel mensen worden gemist. Ook door ons. Bij een glaasje zure natuurwijn zal ik terugdenken aan de mooie, coronavrije avonden in Lux.