De hopelijk kortstondige opleving van de PvdA is Asscher waarschijnlijk naar zijn hoofd gestegen, want hij noemt senator voor Forum voor Democratie oud–generaal Beukering 'een zak' omdat die in een totaal uit zijn verband gerukte zin stelde dat de Nederlandse Joden zich in de tweede wereldoorlog als makke schapen naar de slachtbank lieten leiden.

De commandant van het doorgangskamp Westerbork Albert Gemmeker is na de oorlog veroordeeld tot slechts tien jaar gevangenisstraf. Vanuit zijn kamp zijn meer dan 80.000 Joden, Roma en Sinti-zigeuners naar de vernietigingskampen gestuurd. Het belangrijkste argument van de rechter om hem niet ter dood te veroordelen was het feit dat niet kon worden bewezen dat hij wist dat hen in Polen de gaskamers stonden te wachten.

Toen een Joodse vrouw met een zieke baby in het kamp aankwam liet de commandant het kindje naar het universitair ziekenhuis in Groningen brengen. Eenmaal genezen ging ze met het wiegje naar Gemmeker om trots en dankbaar te laten zien, dat haar kindje weer helemaal beter was. Hij antwoordde: “Prima nu kunnen jullie op transport.” Duivels cynisme of onwetendheid?

In het eerste geval gruwelijk raffinement waar de Duitsers alle belang bij hadden. Na de eerste razzia’s in Amsterdam kwam een deel van de werkende bevolking in opstand en legde het werk neer: De Februaristaking.

Een protest tegen een meedogenloze bezetter, die keihard terugsloeg waarbij negen doden en talloze gewonden vielen; ook werden vele arrestaties verricht. Eén ding was duidelijk de deportatie van onze Nederlands Joden kon grote problemen gaan veroorzaken. Al vanaf de eerste dag van de bezetting pikten Joodse mannen het niet dat NSB’ers in hun straten liepen te provoceren en hen mishandelden. Ze sloegen keihard terug: een aanleiding voor die eerste razzia’s.

Een manier om verder geweld te voorkomen was het verbergen van hun werkelijke en verschrikkelijke intenties met die arme Nederlandse Joden. Eén van de manieren om dat te doen, was de oprichting van de Joodse raad. De Duitsers gaven een aantal Joodse notabelen het recht de hele Joodse bevolkingsgroep te besturen.

In de praktijk was de raad niets meer dat een werktuig in de handen van de bezetter. Ze gaf vrij kritiekloos allerlei antisemitische maatregelen door. Zo kritiekloos, dat na de oorlog een proces tegen de leden gevoerd werd wegens collaboratie. Uiteindelijk werd de rechtszaak geseponeerd.

De grote vragen vlak na de oorlog waren: Hadden we kunnen weten wat het lot van de Joden in Polen was en waarom hebben de slachtoffers zich niet massaal verzet?

Om deze twee - ook nu nog prangende - vragen te kunnen beantwoorden moeten we vooral kijken naar de uitspraken van de onafhankelijke rechters; zelf getuigen van de verschrikkingen die de bezetting met zich had meegebracht.

Waarom zouden wij nu in 2019 gaan twijfelen aan conclusies die vlak na de oorlog door direct betrokkenen na diepgaand onderzoek zijn getrokken? De rechters van Gemmeker waren duidelijk en de rechters, die het onderzoek naar de collaboratie van de Joodse raad onderzochten ook.

Een groot deel van de Nederlandse Joden is zonder verzet naar Polen gegaan. De redenen daarvoor zijn door tijdgenoten onderzocht. De uit zijn verband gerukte uitspraak van Beukering gaf Asscher aanleiding hem voor “zak” uit te schelden. Die zin uit zijn verband rukken heeft maar één intentie: Beschadiging van de oud generaal en zijn partij.

Dat die beschadiging nu juist wordt ingezet door Asscher wiens overgrootvader prominent lid van de Joodse raad was, maakt het schelden alleen nog pijnlijker. Het onvergelijkbare leed van zoveel onschuldige slachtoffers kan en mag niet gebruikt worden voor politieke doeleinden.

Godwinnen (refereren aan de 2e WO) bij politieke discussies is een teken van ultieme zwakte. Als het ook nog eens wordt gedaan met een gebrek aan relevante kennis, dan is dat niet alleen tendentieus maar ook “zakkerig”.