Dit weekend zijn we voor het eerst na maanden weer in onze caravan geweest. Altijd een zeer spannend moment omdat ik erg bang ben voor mechanische producten. Ik heb de loodgieter gevraagd om zowel de gasgeiser als de gaskachel na te kijken en hij heeft dat tegen een forse vergoeding gedaan.

Bij het aansteken van de geiser bleef het knopje dat de vonk moet maken hangen, maar toen ik het los gewurmd had, bleek het waakvlammetje het toch te doen en floepte de geiser aan. Bij de kachel hield ik de knop in mijn handen, maar ook hier werkte het apparaat direct. Heel tevreden dus.

In onze caravan zijn binnen tien jaar vrijwel alle apparaten vervangen. Twee keer de hoofdkraan, één aansluiting naar de badkamer, het gasfornuis, de doucheslang, de elektrische bedrading naar het schuurtje en de ijskast. De kachel is drie keer gerepareerd en de afvoer bleek net buiten de garantie verkeerd aangesloten.

De geluidsinstallatie krijg ik ook niet meer aan, maar dat laat ik zo.

Kajuitzeiljacht

Ooit heb ik in een vlaag van verstandsverbijstering een kajuitzeiljacht gekocht. Uiteraard werd Scharendijke op Schouwen onze haven. De tweede week op het water zei mijn vrouw: “Oh kijk een blauw driehoekje in het zeil”

”Dat is een winkelhaak” zag ik direct. Een maand later loeide het alarm, dat het koelwater te heet werd. Niet de vervangen thermostaat, maar de koppakking bleek het dure probleem.

Zo is het doorgegaan tot en met uitslaande brand een dag voor een eventuele koper aan boord kwam. Ieder jaar een grote reparatie. “Zeilen is alsof je onder de douche briefjes van honderd verscheurt” merkte een medezeiler ooit op.

Onze laatste tocht werd legendarisch. Vlak bij een strekdam op de Grevelingen sloeg de onderkant van het roer weg en begonnen de zeilen te klapperen, omdat we stuurloos waren.

“Kort-lang-kort” vroeg Nel, mijn vrouw. Ik knikte en Nel blies met de toeter dit alarmsein; ze had er ondertussen ruimschoots ervaring mee.

Een motorjacht draaide bij en vroeg of we hulp nodig hadden. Dat hadden we en zij wilden toch naar Scharendijke dus ze namen ons op sleeptouw. Onze boot heette Sör: mijn bijnaam, zuid in het Noors en bier in het Hongaars.

Op ons roefje gezeten zag ik de naam van het helpende motorjacht. “Wat een leuk toeval“ merkte ik op “ de Ronald en de Sör”. Nel keek me aan en zei”: Dit is de laatste keer dat ik aan boord ben Ronald Sör.”

Ze heeft woord gehouden.

Nu de auto

Gelukkig had ik geen pech met de auto, een betrouwbare Japanner. Toen hij aan vervanging toe was kocht ik een solide Duits merk met 60.000 op de teller. Ik ga dit verhaal kort houden. Vier keer acute hulp nodig. Startmotor, accu, computer versnellingsbak, olieleidingen versnellingsbak, linker richtingaanwijzer, stuurslot en totale startmechanisme vervangen.

Toen ik ervan af wilde kreeg ik hem niet met APK mee, want de katalysator moest worden vernieuwd. Een zeer fors bedrag bij zo’n gerenommeerde Duitser. Ik ruilde hem in bij 100.000 op de teller, want ik wilde een auto met zo min mogelijk mechanica.

Toen ik die gevonden had, viel er binnen een week een boom op. Een hele opluchting want het was geen mechanisch probleem en bovendien een leaseauto.

Door deze ervaringen heb ik een fatalistische houding ontwikkeld als het om apparaten gaat: Ik ga ervanuit dat ze niet of slecht functioneren. Ons nieuwe autootje heeft een touchscreen waar ik als de dood voor ben. Heel fijn bij het achteruitrijden, maar verder oppassen geblazen. Eén aanraking en je ziet een volkomen vreemd scherm.

Op één of andere manier heeft Nel toch onze favoriete radiozender gevonden en daar laten we het bij, uit angst die ook kwijt te raken.

De telefoon

Eén maand geleden moest ik een nieuwe telefoon aanschaffen, maar KPN kon niets overzetten door de Covid 19. Wel kreeg ik een velletje met instructies hoe ik zoiets zelf zou kunnen doen. Natuurlijk niet!

Een aaneenschakeling van vergeten en niet te vinden wachtwoorden en passwoorden zou mijn deel worden. Waarbij ik voortdurend in de vicieuze cirkel van internethulp terecht zou komen, want uiteindelijk kom je - alle instructies volgend - weer terug op het scherm waarin je begonnen bent.

Een tot waanzin drijvende bezigheid.

Tel daarbij op dat instanties die hulp moeten bieden hun uiterste best doen hun telefoonnummer te verbergen. Als je dat uiteindelijk met veel moeite gevonden hebt, kan je een kwartier wachten voor ook daadwerkelijk iemand bereid is je te helpen. Zo’n hulp hoort waarschijnlijk de wanhoop in je stem, want ze zijn altijd zeer vriendelijk en voorkomend. Duidelijk de cursus “omgaan met moeilijke oudere klanten” gevolgd.

Nee de nieuwe telefoon blijft in zijn doosje tot iemand na de corona crisis alles in één minuut overzet.

Daarna volgt waarschijnlijk de opmerking: “Ziet u hoe eenvoudig het is?”