Natuurlijk is het oud nieuws. Het onderwijs kampt met een schrikbarend tekort aan docenten en het dieptepunt lijkt nog lang niet bereikt. Meest recente treurnis is dat een school in Hoorn op zoek is naar oppasouders die bij kunnen springen als er geen leerkrachten zijn.
Allerlei noodverbanden zijn al gelegd. Van het naar huis sturen van groepen tot het samenvoegen van klassen. Van een vierdaagse werkweek tot het inzetten van interne begeleiders en schooldirecteuren. Ook is al gesignaleerd dat een detacheringsbureau – naar mijn idee een intermediair die onnodig en dus onwenselijk geld onttrekt aan het onderwijs – eerstejaars pabo-studenten zelfstandig voor de klas zet! Ook zijn er al PABO’s in de Randstad geweest die derdejaars studenten zelfstandig en parttime voor een groep wilden zetten. Enorm zwaar en naar mijn idee onverantwoord!

Allemaal noodmaatregelen die niet bepaald in het belang zijn van  ons onderwijs.

Daarbij wordt de hand gelicht met het verantwoordelijkheidsprincipe. Een ouder, een eerstejaars, een onderwijsassistent kan en mag geen zelfstandige verantwoordelijkheid dragen voor een groep leerlingen. Als er sprake is van een incident binnen een groep, als er sprake is van letsel, als er sprake is van conflicten, wat dan? Heeft de ouder een dekkende verzekering? Is de school gedekt? Wie is aansprakelijk en welke consequenties heeft die aansprakelijkheid?

De boel loopt spaak, de school neemt een onverantwoord risico. Een kat in het nauw maakt rare sprongen.

Leerkrachten hebben een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) nodig om voor de klas te mogen staan. Ouders hebben die over het algemeen niet. Ouders kunnen geen onderwijs verzorgen. Ze kunnen hooguit wat educatieve spelletjes spelen met de leerlingen. Zo is het onderwijs natuurlijk niet bedoeld. De afkalvende kwaliteit van het onderwijs is niet alleen taakverzwarend voor de onderwijsgevenden, maar werkt ook imago-verlagend. We dreigen terecht te komen in een vicieuze cirkel met een zeer duidelijke neerwaartse spiraal.

De hele maatschappij wordt geconfronteerd met de alarmerende berichten uit het onderwijs. Daar moet je niet zijn, want daar is het alleen maar kommer en kwel. Wanneer gaat de regering nu eens echt maatregelen nemen? We hebben het hier immers over de toekomst van ons land. Nu wordt in het onderwijs de basis gelegd voor de maatschappij van morgen. Moet ik het belang nog duidelijker aangeven?

De nood is hoog. Regering, doe iets aan de werkdruk, doe iets aan de beloning.

Alleen als het werkklimaat verbetert door het verminderen van de administratieve last, door het verkleinen van de groepen, passend onderwijs te vertalen in beter speciaal onderwijs, als de salarissen op een eerlijker niveau worden gebracht, dan pas kunnen we verwachten dat de toestroom naar de opleidingsinstituten voor onderwijsgevenden op het gewenste niveau komt.

Ik blijf het toch zeggen!