Everybody wants to go to heaven, nobody wants to die

Iedere Rotterdammer wil de ambitieuze verbouwing van Boijmans van Beuningen naar ontwerp van architecte Francine Houben, maar niemand wil er voor betalen.

Deze week opent het Depotgebouw van Boijmans haar deuren voor de eerste bezoekers. Ik ben er niet bij. Ik heb al een kijkje mogen nemen en het ziet er geweldig uit.

Ik verheug me nu al op de opening van het Museumgebouw in 2026. Tenminste als het ambitieuze scenario wordt verwezenlijkt. Dat kost echter 50 miljoen. Niemand wil dat geld nu betalen, ook de Gemeenteraad heeft zich daar al over uitgesproken. Gezien de Corona-crisis zal dat standpunt ook niet op korte termijn veranderen.

Zijn deze 50 miljoen ook de komende jaren niet beschikbaar dan volgt alleen de noodzakelijke verbouwing met onder andere asbestverwijdering.

Dan zijn wij allemaal verliezers.

College van B&W, de raadsleden en bestuur met raad van toezicht van Boijmans van Beuningen. De echte verliezers zijn de Rotterdammers die een mooi museum door de neus is geboord.

Ik had graag verteld wat er allemaal is gebeurd bij de gesprekken over het financieren van het ambitieuze scenario door externe partijen.

In een vorige column heb ik daar ook een aanzet toegedaan, zie https://dagblad010.nl/Columns/geheime-informatie-boijmans-is-een-doofpotpoging

Omdat wij geïnformeerd zijn in een besloten vergadering zijn wij als raadsleden monddood gemaakt door de burgemeester en wethouder. Dat is kwalijk. Boijmans is mij lief, maar is mij geen gevangenisstraf waard.  Ik hou mijn kaken stijf op elkaar.

Ik hoop alsnog dat de Rotterdamse journalisten alsnog er achter komen wat is misgegaan.

Dat er iets bij Boijmans moet gebeuren is duidelijk.

Deze week werd het Cultuurplan 2021-2024 gepubliceerd. Boijmans kreeg de vorige periode 9,75 miljoen euro subsidie per jaar en wilde naar 10,75 miljoen per jaar. Nee zegt wethouder Kasmi in zijn voorstel, het wordt minder: 9,35 miljoen euro. Een klein signaal? Dat mag wat mij betreft wat groter signaal worden. Ik kijk uit naar de raadsbehandeling komende maand.

In de tussentijd broed ik op een voorstel om de gemeente een grotere rol te geven bij een belangrijke verandering van de identiteit of het karakter van een museum. De dagelijkse gang van zaken en strategie blijft aan de directie en raad van toezicht. Van de collectie blijven wij dus af. Tentoonstellingen organiseren wij niet. Maar bij belangrijke beslissingen moet de gemeente – zeker als zij ook eigenaar is van het gebouw en de collectie (!) – veel meer invloed kunnen hebben.