Soms hebben moeders rake opmerkingen. Mijn moeder ook. 83 en scherp.

Ooit was er een politicus die het eerlijke verhaal wilde vertellen. Het eitje volgens mijn moeder. Zal iets met de vorm van zijn hoofd zijn geweest.

Yep, Diederik Samson. Hij heeft vakkundig de overwinning van de SP getorpedeerd. De keus was of linksaf met de PvdA of rechtsaf met de VVD.

We zijn in de middenberm gestrand.

Sterker, de PvdA was een gewillige sloper van onze verzorgingsstaat. Participatiewet weet u nog? Zinloos peuken prikken, werken voor je uitkering en een rücksichtslos vervolgingsbeleid. Uit de koker van de PvdA.

En dan kom ik bij het zoutje. Volgens mijn moeder. Die kan hem niet aanzien. ‘Wat een zalf.’ Op z’n Crooswijks.

Inderdaad Asscher.

Verantwoordelijk voor dit ontspoorde beleid. Maar hij blijft gewoon zitten. Wat maakt het uit? Duizenden mensen in de shit geholpen? Ach, ik was er even niet bij met m’n gedachten. Trouwens, excuses en gewoon weer verder met m’n godsalaris als politicus. Graaien maar, het is gratis.

Nu opeens wil hij de ultieme verzorgingsstaat maken.

Tja, had dat dan eerder gedaan. Zoutje.

Maar wat ik het ergste vind, is dat de SP met het zoutje een linkse samenwerking zou moeten aangaan.

Met Asscher. Het zou me verbazen als de SP hier mee verder gaat. Ik denk dat het een klap in het gezicht is van Renske Leijten en alle SP-leden die speelgoed, geld en ondersteuning hebben gegeven aan de ouders de afgelopen jaren.