Armoede is een steen des aanstoots voor de oudere generatie die zich nog maar al te goed herinnert hoe er in de eerste vijftien jaren na de oorlog door hun eigen ouders geknokt is om van een karig inkomen rond te kunnen komen. Dat gunnen ze niemand meer.

Hoe vaak hebben we ‘t al gezegd, en hoe dikwijls zullen we ‘t nog moeten herhalen: je ervaart pas wat armoe is als je je eigen prettige uitgavenpatroon reduceert naar het niveau waarop mensen het onder de armoedegrens moeten zien te rooien. Ik ga u zeggen: veel succes.

Ja, ik heb het één keer proefsgewijs geprobeerd, maar ik werd er niet vrolijk van. Het enige wat me op de been hield was het vooruitzicht van een einddatum, omdat ik meedeed aan een uitdaging. Maar zo’n einddatum is voor de echte gedupeerden helaas niet weggelegd. Hun stress is blijvend.

Er leven 90.000 Rotterdammers actueel in armoede. Die mensen kunnen geen geld opzij leggen om hun kinderen naar de universiteit te laten gaan. Die mensen voelen alleen keihard dat het eten duurder wordt. Geweldig dus dat Warm Rotterdam het niet langer pikt dat supermarkten de grote winnaars van de coronacrisis zijn.

Geweldig dat Warm Rotterdam dankzij ervaringsdeskundigen nauwgezet in de gaten houdt wanneer supermarkten de prijzen verhogen of wanneer ze via krimpinflatie – dat is de prijs handhaven, maar de inhoud van de verpakking verminderen – de boel flessen. Geweldig dat dit nu eens studieus boven tafel komt. Een driewerf bravo voor het initiatief om eindelijk eens terug te slaan.

Als transitieprofessor Jan Rotmans Nederland oproept om beschaafd in opstand te komen tegen de roekeloosheid waarmee we met het klimaat omgaan, mag Warm Rotterdam dan bij de supermarkten de urgentie aankaarten van 90.000 Rotterdammers voor wie de expansie van de economie aan hun deur voorbij is gegaan. Ik vind van wel.

Het was tenslotte in de jaren tachtig de Club van Rome die met hun rapport ‘Grenzen aan de groei’ (1972) de wereld op haar grondvesten deed schudden. Als we het armoedeprobleem, het voedselprobleem, de honger niet oplossen zal er geen deuk in ons klimaat geslagen worden. Erger dan vechten we tegen de bierkaai. Laten we dus een verbond smeden met al die klimaatfreaks en samen natuurlijk ook vooral beschaafd maar wel doortastend actie gaan voeren tegen al die supermarkten die zich onevenredig verrijken aan onze eerste levensbehoefte, voedsel.