Het is ieder jaar een belangrijk politiek moment: de behandeling van de voorjaarsnota in de gemeenteraad. Hierin staan de grote financiële keuzes van het stadsbestuur voor de komende jaren. Waar gaat de jaarlijkse 3,5 miljard euro van de gemeente heen en waar komt het vandaan? De wensen zijn altijd groter dan de mogelijkheden, maar het ene jaar lukt het wat makkelijker dan het andere.

Iedere partij en iedere wethouder wil iets binnenhalen. Met zes partijen* en tien wethouders hebben we op dit moment een omvangrijker stadsbestuur dan ooit tevoren, wat het rondmaken van de voorjaarsnota er niet makkelijker op maakt. Dezelfde taart moet immers in meer partjes verdeeld worden en ook wethouders met een erg kleine portefeuille willen naam maken. We zien dan ook dat in de nieuwe voorjaarsnota geprobeerd wordt overal kleinere en grotere hoeveelheden geld te vinden.

Wat te denken van het uitgeven van bijna €70 mln. voor CO2-vermindering, wat bekostigd wordt uit mogelijke opbrengsten van de verkoop van Eneco? Als die verkoop niet doorgaat, erkent het stadsbestuur, dan hebben we als gemeente een fors financieel probleem. Niet fraai en aan één van de kleinste wethoudersportefeuilles wordt zo één van grootste extra’s toegekend. Maar ja, GroenLinks wil graag scoren op dit onderwerp en de andere wethouders zijn daarmee akkoord gegaan.

Of wat te denken van €750.000 per jaar aan extra toeristenbelasting, door bezoekers die niet in Rotterdam overnachten toch belasting te laten betalen? Men heeft nog geen idee hoe je deze belasting eigenlijk vorm moet geven, maar de opbrengst wordt alvast uitgegeven.

Als de gemeente financieel krap zit - lees: de wensen zijn groter dan de mogelijkheden, en dat is ieder jaar het geval - is er één verleiding die maar weinig politieke partijen kunnen weerstaan: de belastingknop. Even naar links draaien en klaar, er is weer een zak geld bij gekomen waar een hoop wensen van betaald kunnen worden. Er zijn maar weinig partijen die dit in hun verkiezingsprogramma hebben staan, maar dat doet er dan niet toe. Want voor wie bereid is te vergeten dat Rotterdammers dit moeten ophoesten is het net gratis geld.

En zo zien we naast de genoemde logiesbelasting een verhoging van de parkeertarieven, een invoering van reclamebelasting in de haven en een verhoging van de afvalstoffenheffing. En vorig jaar was het ook al raak: de parkeertarieven en de logiesbelasting werden ook toen al verhoogd om de wensen te betalen. Zelfs de gehandicaptenparkeerkaart moest het toen ontgelden, met een stijging van maar liefst 17,5%.

Met veel wethouders is het lastig om scherp te kiezen waar het geld heen moet gaan, maar dat blijft wel hun verantwoordelijkheid. Minder uitgeven in plaats van aan de belastingknop draaien zou een veel betere keuze zijn. Het dwingt je om je te beperken tot dat wat écht belangrijk is. Dat is niet makkelijk, maar het is wel de baan die ze hebben.

* De coalitie in Rotterdam bestaat uit VVD, PvdA, D66, GroenLinks, CDA en ChristenUnie-SGP.