Afgelopen zondagavond is bij Engels in het Groothandelsgebouw een bijeenkomst gehouden in het kader van caféavonden waarbij over een bepaald politiek c.q. filosofisch probleem wordt gesproken en een biertje wordt gedronken. Helaas vond Engels het nodig al om 21.30 de bar te sluiten, ondanks de grote groep belangstellenden. Dat laatste viel dus een beetje tegen.

Het cultureel marxisme is de ideologische verklaring van het fenomeen politieke correctheid. Het ideologische kader van de gutmensch oftewel de deuger. Sprekers waren professor Paul Cliteur, historicus Sid Lucassen en de filosoof Jesper Jansen.

Het cultureel marxisme is al ontstaan in het begin van de 20^e eeuw vanuit het Marxistische gedachtegoed. Men ontdekte dat naast het traditionele economische aspect ook het culturele aspect een samenleving zou kunnen veranderen c.q. de revolutie zou kunnen bewerkstelligen.

De arbeiders hadden hun revolutionair elan verloren en daarom diende een andere revolutionaire bron te worden aangeboord. De traditionele indeling van onderdrukkers en onderdrukten veranderde. De arbeiders zonder revolutionair elan werden in feite zelf onderdrukkers en de onderdrukten waren de groepen die op hun beurt door hen onderdrukt werden: de zieligen. Zoals gastarbeiders, vrouwen, homo’s, islamieten, mensen met een kleurtje, immigranten etc.

De universiteiten, media, studenten en het gros van de ambtenarij accepteerden de rol van verdediger van de onderdrukten gretig!

Het uiteindelijke doel: Nivellering van de samenleving, gelijkheid  en een maakbare samenleving  heiligen de middelen. Zoals, volgens de sprekers, het totaal ontbreken aan logica bij de cultureel Marxisten. Precies zoals dat ook bij de oorspronkelijke Marxisten het geval was. Hun houding heeft immers geleid tot de DDR, USSR en het Cambodja van Pol Pot, waarbinnen ook geen logica werd geaccepteerd. Mao liet vrijwel alle logisch denkende mensen in zijn land tijdens de zogenaamde culturele revolutie vermoorden!

De man die dit systeem destijds stevig omarmde, Paul Rosenmöller, is recent verantwoordelijk voor het nieuwe college in Rotterdam. Dit om - in het kader van helderheid - de geschiedenis even naar het heden te halen.

Dat gebrek aan logica manifesteert zich onder meer door het zonder enige remming demoniseren van andersdenkenden. De termen fascist, islamofoob , xenofoob en neo-kolonialist wisselen zich af zonder enige historische of politieke onderbouwing. Criticasters worden openlijk aan de schandpaal genageld. Na hun kritiek kunnen ze verder een baan binnen de publieke sector vergeten! Sterker nog ze worden fysiek bedreigd en zelfs aangevallen (Fortuyn) (Theo van Gogh).

Een ander misschien ook wel typisch Marxistisch c.q. communistisch kenmerk is het beperken van de persvrijheid en de vrijheid van meningsuiting. Alleen meningen die binnen het denken van de cultureel Marxisten passen worden gepubliceerd en de andere verzwegen of verdraaid.

Omdat die luie onderdrukkende Nederlandse arbeiders niet meer willen werken, wordt gretig een nieuwe onderklasse geïmporteerd (vaak islamitisch). Een nieuwe groep onderdrukten, die hard de bescherming van de gutmenschen nodig heeft: “Wir schaffen dass.”

Opvallend en passend binnen het a-logische kader is de acceptatie van de Islam en de moslims. Vrouwenonderdrukking, intolerantie en gewelddadigheid worden min of meer goedgepraat c.q. verzwegen omdat het vanuit de onderdrukte klasse komt. De rellen in Europese buitenwijken worden toegeschreven aan slechte leefomstandigheden en de ethisch-religieuze component van die rellen wordt verzwegen.

Tegelijkertijd wordt de zogenaamde onderdrukkende klasse (ik dus) een neokolonialistische, belerende, discriminatoire houding verweten. Alles dat verkeerd is in onze wereld is de schuld van het Westen, dat door middel van kolonialisme de wereldorde grondig heeft verziekt.

Dit kan er toe leiden dat Nederlanders door moslims verweten kan worden ooit slaven te hebben gehaald, terwijl moslims, die een slavenhaler als hun voorbeeld zien en die in hun Koran een handleiding hebben hoe je met slaven dient om te gaan,  nimmer op die inconsequenties worden gewezen.

Nu blijft de vraag ziet de politiek correcte elite dit niet? Voor een deel niet, maar een groot deel ziet het als een mogelijkheid zelf beter te worden. Leidde het Marxisme in de vorige eeuwen tot de dictatuur van enkele partijgenoten, nu leidt het tot een positie waarin bijvoorbeeld - ondanks een Europese afkeuring - het accepteren van een penthouse als beloning goed gevonden wordt. Waarschijnlijk onder het motto: nu hij, morgen ik.

Schijnbaar altruïsme dat in wezen puur egoïsme is