Vrijwel dagelijks kom je het woord discriminatie tegen in woord en in beeld. In de tijd rond ons Sinterklaasfeest is het zelfs vrijwel dagelijkse kost.
Wettelijk is vastgelegd dat je niet mag discrimineren op grond van met name genoemde kwalificaties van mensen. Discriminatie heeft een negatieve klank, maar is dat eigenlijk wel juist?

Toch maar even De Dikke Van Dalen er bij gepakt en daar stond dat discriminatie betekent: onderscheid maken, ongelijk behandelen. De eerste omschrijving komt redelijk neutraal over, de tweede omschrijving heeft een ronduit negatieve lading.  Daarbij komt dat je nooit leest van negatieve discriminatie, maar wel van positieve discriminatie en dat laatste mag juist wel, maar krijgt vaak niet de populariteitsprijs.

Onderscheid maken, ongelijk behandelen. We doen het allemaal. Dat is ook logisch, want we hebben zo onze voorkeuren. De één mag je wel, de ander niet. Daar staat ook geen straf op.

Daarnaast is ongelijk behandelen soms ook in het belang van een ogenschijnlijk slachtoffer. In mijn onderwijspraktijk gaf ik regelmatig cijfers die enigszins gekleurd waren. Voor de ene leerling is een naar beneden bijgesteld cijfer een stimulans om er een schepje bovenop te doen. Datzelfde kan juist bij een andere leerling averechts werken. Een naar boven afgerond cijfer kan weer gemakzucht in de hand werken. Als ervaren leerkracht hield ik rekening met de persoon in kwestie en dat is naar mijn idee alleen maar in het belang van de leerling.

Soms wordt dat niet begrepen door de ouders. Met name ouders uit andere culturen zeggen dan weleens dat hun kind gediscrimineerd wordt en dat krijgt dan gelijk een negatieve lading.
Jammer!
Het geven van cijfers is een beoordeling op grond van behaalde resultaten aan de hand van duidelijke criteria, maar ook in de context van de persoonlijke ontwikkeling van de leerling.

Het gaat dan niet om iets negatiefs, maar om het maken van onderscheid c.q. ongelijke behandeling vanuit een positieve benadering. Ik wil dat de leerling er beter van wordt, niet meer en niet minder.

We leven nu in een tijd waarin alles ter discussie gesteld lijkt te moeten worden. Geen enkel onderwerp, geen enkel onderdeel van onze Nederlandse cultuur,  geen enkel publiek persoon van het nu en het verleden lijkt te worden gespaard. We moeten op eieren gaan lopen, politiek correct handelen, zogenaamd rechtse gedachten verfoeien, ons cultureel erfgoed van vraagtekens voorzien.

De hele discussie rond Zwarte Piet is een hele rare. Je mag niet discrimineren op grond van huidskleur. En wie wordt er nu gediscrimineerd en op welke basis? Wie mag niet meer meedoen aan het prachtige kinderfeest? Alle mystiek is weg, de buurjongen wordt gelijk herkend. Hoe jammer is dat…………….

Het item discriminatie krijgt hiermee een onnodig zware lading.  Naar mijn idee wordt nu alleen maar bereikt dat de tegenstellingen in ons land aangescherpt worden en dat lijkt mij nu juist niet de bedoeling. De integratie lijkt verder weg dan ooit.

Het wordt hoog tijd dat we elkaar weer de ruimte geven om in vrijheid en veelkleurigheid samen te leven.