Sinds zijn aantreden, eind oktober, heeft Dick Advocaat als trainer van Feyenoord een prima serie neergezet. De bekroning volgde zondag met een 1-2 overwinning op en in Utrecht. Van de zeven eredivisiewedstrijden onder Advocaat won Feyenoord er vijf, en speelde het er twee gelijk. Dat zijn prachtige cijfers.

Kijkend naar de reeks van zeven wedstrijden, presteerde alleen AZ in deze periode beter. De alom bewierookte ploeg uit Alkmaar haalde één punt meer. Alle overige clubs liet Feyenoord onder zich. Bij Advocaats komst naar Rotterdam noemde technisch directeur Sjaak Troost hem “bijna een soort wonderdokter”. Achteraf is dit niet eens overdreven. Dick Advocaat heeft in recordtempo gezorgd voor een sportieve reanimatie van het klinisch dode Feyenoord.

Onder Jaap Stam was Feyenoord ongelooflijk ver afgegleden. Perspectief dat het beter zou gaan, was er niet. De eigenwijze Stam had een speelwijze in zijn hoofd, en vroeg zich daarbij niet af of hij wel de juiste selectie hiervoor had. Daarom ging het faliekant mis, met de 4-0 nederlaag in Amsterdam als triest dieptepunt. Gelukkig was dit meteen zijn laatste wedstrijd als trainer-coach, want beter zou het zeker niet zijn geworden. In de clubleiding en Sjaak Troost valt te prijzen dat direct van de gelegenheid gebruik werd gemaakt om afscheid te nemen van drie assistent-trainers. Bij hun meerwaarde werden al veel langer vraagtekens geplaatst. Los van de menselijke tragedie voor iemand als Jean-Paul van Gastel, werd het hoog tijd voor een frisse wind.

Wat Dick Advocaat anders doet dan Stam, lijkt heel simpel. Hij laat de ploeg compacter spelen, gedisciplineerd, en hij houdt meer mensen achter de bal. Verder heeft Advocaat de beleving en passie bij de spelers teruggebracht. Die twee dingen samen zorgen ervoor dat Advocaat nu een uitstekend kerstrapport kan overleggen. De spelers spreken vooral over “duidelijkheid” als hen wordt gevraagd wat Advocaat heeft gebracht. Voor zijn voorganger is dit tamelijk vernietigend: blijkbaar wisten de spelers bij Stam niet waar zij aan toe waren.

Dat er nu meer overtuiging en bezieling in de ploeg zit, was hard nodig. Onder Jaap Stam was Feyenoord een dood vogeltje met een waardeloze instelling. Elke tegenslag was er één te veel. Bij het minste geringste gingen de koppies hangen. Nu worden de mouwen extra opgestroopt als het verkeerd dreigt te gaan. Tijdens de bekerwedstrijd tegen Cambuur, in Leeuwarden, was te zien hoe Steven Berghuis slidings maakte in zijn eigen strafschopgebied. Dat was niet eerder vertoond.

Toch is er iets vreemds aan de hand. Meestal is het spel ook onder Advocaat namelijk nog steeds niet om aan te gluren. En bij veel van de gewonnen wedstrijden, ook die in Utrecht, had Feyenoord zomaar kunnen verliezen. Maar het kan niet alleen maar geluk zijn dat het kwartje telkens de goede kant opvalt. Blijkbaar is de ploeg in staat om dit af te dwingen. Het gekke is ook dat je steeds met een redelijk gerust hart op de tribune zit. Zo van: en tóch gaat dit goed komen. Dat heeft alles te maken met de overtuiging die nu ook schuilgaat in de boezem van het elftal. Feyenoord laat zich niet meer als een mak schaap naar de slachtbank leiden.

Dit belooft nog wat na de winterstop. Als Feyenoord erin slaagt om in de komende periode door te selecteren, kan het een interessante tweede competitiehelft gaan worden. Varend op het kompas van Dick Advocaat, hoeft Feyenoord in Nederland voor niemand bang te zijn. Een landstitel zit er niet meer in, daarvoor is het gat naar boven te groot. Maar dat de club in 2020 het geschonden blazoen verder gaat oppoetsen, lijdt geen enkele twijfel.

De journalist Boudewijn Warbroek (1963) bezoekt wedstrijden van Feyenoord sinds 1975. Hij werkt als vrijwilliger voor supportersmagazine Hand in Hand en Stadion Sport Nieuws, en schreef mee aan ruim tien boeken over Feyenoord.