Dit is eigenlijk een dol en triest verhaal en dat start al in 2002 toen Wim van Sluis wet-houder werd voor Leefbaar Rotterdam in het Leefbaar-college . 

Hij was in Rotterdam geboren en getogen maar woonde op dat moment in Capelle aan de IJssel. Hij kreeg van de gemeenteraad een jaar de tijd om alsnog in de stad een woning te zoeken en dat terwijl hij en zijn gezin het prima naar hun zin hadden in hun naburige slaapgemeente.

Op grond van artikel 36a, tweede lid, van de Gemeentewet kan de raad aan een wethouder voor de periode van telkens ten hoogste één jaar ontheffing van het ingezetenschap verlenen, zodat er geen wettelijke belemmeringen meer zijn om een kandidaat te benoemen tot wethouder.

Dus verhuisde wet-houder Van Sluis na een jaar in zijn ééntje naar Rotterdam.

Bij brief van 7 april 2003 (raadsstuk 2003, nummer 400) heeft hij de raad vervolgens geïnformeerd over de wijze waarop hij aan zijn wettelijke verhuisplicht dacht te hebben voldaan. Hij maakte melding een flat te gevonden aan de Groenendaal en de huur ging per 24 april 2003 in. 

Het flatje heb ik zelf nog een beetje ingericht met wat marktplaatsspullen en er hebben daarna veel personen geslapen, behalve wet-houder Van Sluis! Die sliep gewoon daar waar hij hoorde, naast zijn vrouw.

In 2004 maakte het Rotterdams Dagblad melding van het feit dat de wethouder de flat inmiddels had opgezegd. En om er zeker van te zijn dat in Rotterdam wet- en regelgeving correct werden nageleefd stelden Bert Cremers en Jantien Kriens van de PvdA vragen aan het College.  

De ene leugen volgde daarna de andere op. Van Sluis sliep bij z’n moeder. Me reet zegt tante Greet. Want een journalist had de wet-houder een tijdje gevolgd en kon verklaren dat die netjes bij zijn vrouw sliep.  

In een web van leugens lopen ook politieke spelletjes wel eens vast! 

Wet-houder Van Sluis werd het op ’t laatst spuugzat, bekende het delict en vond het belachelijk dat dit op de 29e september 2005 het belangrijkste item van de vergadering was en dreigde zelfs met opstappen.

Ook wij (Leefbaar Rotterdam) gingen vol los op de oppositie en verklaarden en passant artikel 36a, tweede lid, als hinderlijke onzin voor een capabele bestuurder.

Burgemeester Opstelten, die er ook op los loog en het spel meespeelde, heeft Van Sluis daarna nog net op tijd kunnen overtuigen niet op te stappen! En ook de PvdA trok een beetje zijn keutel in. Het zou immers ook wat geweest zijn als er in de krantenkoppen had gestaan: De PvdA stuurt de wet-houder weg omdat hij bij zijn vrouw slaapt.

Leg dat maar eens uit.

Nu komt het. Afgelopen donderdag keek ik naar de raadsvergadering met als agendapunt installatie van de nieuwe wethouder Economie. Haar voorgangster wethouder Barbara Kathmann gaat naar Den Haag om de PvdA daar te versterken. De nieuwe wet-houder heeft minimaal zes maanden inwerktijd nodig om een beetje te kunnen functioneren. En dan zitten we bijna al tegen de nieuwe gemeenteraadsverkiezingen aan. De portefeuille had dus beter overgedragen kunnen worden aan het zittende college met negen wet-houders.

Maar goed, de nieuwe wet-houder kwam ook in aanmerking voor een ontheffing. Ook zij woont – net als twee van haar nieuwe collega’s - niet in Rotterdam en van één is zelfs bekend dat hij er ook niet wil wonen: Grauss.

De andere, Kurvers, heeft eerst een jaartje gezocht, daarna nog even een paar extra maanden corona-respijt gekregen – ik hoorde het de burgemeester allemaal uitleggen - afijn uiteindelijk had Kurvers dan toch een flatje gevonden in IJsselmonde, liet het ook nog door het Algemeen Dagblad bevestigen, terwijl hij natuurlijk gewoon lekker lepeltje-lepeltje slaapt bij zijn vrouw in Sliedrecht. Geef hem eens ongelijk.

Maar formeel wordt de wet hiermee met ondersteuning wel door een wet-houder met voeten getreden.

Prompt ging Joost Eerdmans er zonder veel historische kennis op los, maar opnieuw kwam hij niet verder dan de binnenkant van zijn eigen brillenglazen. Eigenlijk de hele Raad niet. Die had zich best een beetje beter in mogen lezen.

Ik heb overigens minder met het woonadres van een bestuurder dan met zijn functioneren. En liegen en bedriegen is nog erger. Want als je gaat lopen marchanderen, tast je de integriteit van het bestuur aan.

De rol van wet-houder van Arjan van Gils is trouwens ook dubbel krom! Hij was in de tijd van wet-houder Wim van Sluis de gemeentesecretaris van Rotterdam en heeft toen mede de schriftelijke vragen van de PvdA beantwoord.

Resumé: als een wet of regel moeilijk of niet te handhaven is dan verander je de toch wet of regelgeving.

Effe een belletje naar Mark Rutte. Die flikt dat in nog geen acht uurtjes tijd.