Ik houd mijn hart vast, omdat minister Van Engelshoven heeft bevolen de geschiedenis canon te herschrijven. Meer aandacht in de canon en dus de leerboeken voor de keerzijde van onze geschiedenis en voor diversiteit; die beide mijns inziens al erg (te) veel aandacht krijgen. 

Toen Alva De Nederlanden in 1568 binnentrok liet hij direct 20 edelen onthoofden. Daarna richtte hij een speciale rechtbank op de “raad van beroerten” die 1100 mensen vanwege hun ketterse geloof ter dood liet brengen. De brandstapels, galgen en schavotten konden niet worden aangesleept.

Vier jaar later escaleerde het conflict nog verder toen steden al of niet door geuzen gedwongen voor Willem van Oranje kozen. De steden Bergen, Mechelen, Zutphen en Naarden werden daarna helemaal uitgemoord. Duizenden kinderen, vrouwen en mannen verloren het leven.

Later zouden in Haarlem, Oudewater, Zierikzee en vele steden in de Zuidelijke Nederlanden (nu België) bloedbaden onder de bevolking volgen. Naast rebellie tegen de koning werd de meeste slachtoffers ten laste gelegd dat ze ketters (protestants) waren.

Ik herhaal deze verschrikkelijke gebeurtenissen, omdat ze voor een groot deel in de vergetelheid zijn geraakt. Zelfs in de betreffende steden wordt niet ieder jaar dit aspect uit hun verleden herdacht.

Wat wel ieder jaar officieel wordt herdacht is de moord op de martelaren van Gorkum. In 1572 werden 19 geestelijken uit Gorkum door de geuzen vernederd en daarna opgehangen in Den Briel. Een daad, waar Willem van Oranje, die bevolen had de gevangenen vrij te laten, terecht schande over sprak.

Resumerend. 19 Katholieken werden vermoord en daarna heilig verklaard, maar duizenden onschuldige kinderen, mannen en vrouwen die vermoord werden zijn vergeten. Merkwaardig!

De heiligverklaring vond plaats in 1867 in een periode toen een einde werd gemaakt aan de achterstelling van het Katholieke volksdeel. Het geschiedenisonderwijs was nog zo protestants, dat vanuit Roomse kringen werd aangedrongen ook hun historisch leed te melden. Vandaar de disproportionele aandacht - tot op vandaag de dag - aan de 19 martelaren van Gorkum wordt gegeven.

Een aantal jaren geleden werd in politiek correcte kring gewezen op de rol van Marokkanen bij de bevrijding van Nederland, nadat met herdenkingskransen was gevoetbald. Misschien kregen de “voetballers” dan wel respect. Uiteraard kon men weten, dat na zo’n suggestie onderzoek komt c.q. geschiedenis wordt opgerakeld.

De Marokkaanse troepen waren koloniale (later Vichy) troepen, die Marokko namens Frankrijk mede bezetten (nu collaborateurs genoemd) en die zich actief verzetten bij de Amerikaanse invasie in Marokko op 8 november 1942. Alleen bij de verovering van Monte Casino speelden Marokkanen een rol, om zich later zeer negatief te gedragen ten opzicht van de Italiaanse bevolking. Sommigen werden door de geallieerden zelfs wegens wangedrag veroordeeld en gefusilleerd.

Wat kunnen we uit deze twee politieke ingrepen in onze geschiedschrijving leren?

Overheid houdt je verre van je politiek geïnspireerde ingrijpen en laat geschiedschrijving aan historici over. Ook dan zal het gekleurd zijn, maar door het hanteren van falsificatie principe van Popper (geef anderen de mogelijkheden je onderzoek te controleren en eventueel te verbeteren) zal de waarheid altijd in het midden komen te liggen en niet in een partijdige “weg met ons“-D66 schoot geworpen worden.