Als door een horzel gestoken springt mevrouw Roest op in de raadszaal. ‘Nu doet ze het weer, voorzitter!’ roept ze in opperste wanhoop als ik weer eens fijntjes de coalitie wijs op de zeer minimale meerderheid van 23/22 zetels waarmee alles van de oppositie door de coalitie wordt weggestemd.

Het stoort de fractievoorzitter van GroenLinks zó erg dat ze zelfs de trouwste frontsoldaat van dit college, onze Songfestival aanbiddende meneer Smet, alle moties van de laatste 2 jaar erop na liet tellen.

Lies Roest staat trouwens niet alleen in haar irritatie. De hele coalitie ergert zich er groen en geel aan en het is ze er allemaal veel aan gelegen die stelling van de 23/22 stemming te kunnen ontkrachten. Met gezwinde spoed buitelden de VVD en het CDA op de Social Media dan ook over elkaar heen om aan te geven dat deze begroting 2021 eindelijk eens niet met de gebruikelijke 23/22 stemmen aangenomen is, maar nu zelfs voor de eerste maal in deze beleidsperiode met 24/21 stemmen.

Dat voor de eerste keer de oppositiepartij Partij voor de Dieren, de enige ware hoeder van ons stadsgroen, voorstemde had natuurlijk alles van doen met de begrote zeven stadsparken. Het college komt met een reservering van 233 miljoen euro om zeven locaties op te knappen en te vergroenen.

De PvdD koopt met die ene stem helaas wel een kat in de zak, want het gaat over zeven projecten die vooral moeten worden ontwikkeld na deze coalitieperiode. Proberen te regeren over je graf heen noem ik dat. Maar voor nu wel met het resultaat dat eindelijk de begroting met de helft plus twee zetels in plaats van de gebruikelijke helft plus één zetel is vastgesteld. Het bewijs voor de coalitie dat ik met mijn overdrachtelijke 23/22 stemming ongelijk heb. Dat alleen al vier moties van mijn hand buiten vele andere verzoeken van de oppositie tijdens dezelfde vergadering met 23/22 werden weggestemd werd er uiteraard niet bij getwitterd.

Helaas wordt het besturen van onze stad al sinds 2018 door dit soort stemmingen gegijzeld. De eigen grondbeginselen, de eigen inzichten, de eigen visies, het is bij deze coalitie allemaal ondergeschikt gemaakt aan de zichzelf opgelegde kadaverdiscipline om altijd het college met 23 stemmen te steunen. ‘U vraagt wij draaien’ is daarmee eigenlijk een veel beter passend motto dan het huidige coalitiemotto ‘Nieuwe energie voor Rotterdam’.

Dat coalitiefracties er net als de oppositiefracties eigenlijk zijn om als betrokken volksvertegenwoordigers het bestuur te controleren is bij deze coalitie aan dovemans oren gericht. Dat het college en de coalitie (23 zetels) ook rekening dient te houden met de minderheden in de raad die samen opgeteld bijna de helft van de Rotterdamse bevolking vertegenwoordigen, interesseert ze niet. Het dualisme bestaat niet meer voor deze coalitie en de democratie is in de Rotterdamse gemeenteraad vervangen door een vorm van verlicht despotisme van onze 10 wethouders.

Hoe wrang was het dan ook voor de coalitie dat uitgerekend de fractievoorzitter van D66, Chantal Zeegers in dezelfde vergadering waar mevrouw Roest haar uitval deed over de 23/22 stemming, verkeerd stemde bij een motie van 50PLUS Rotterdam.

Hoe onvoorstelbaar leuk dat de coalitie een koekje van eigen deeg kreeg en in plaats van het wegstemmen van de 50PLUS Rotterdam motie ‘WIFI is noodzakelijke zorg’ met 23/22 stemmen deze motie met een nipte 23/22 stemmen aannam.

Een typisch gevalletje van ‘Wie een kuil graaft voor een ander valt er zelf in’. . . . !