Van energieakkoord via klimaatakkoord naar duurzaamheidsakkoord. Als leek duizelt het je als je al die akkoorden ziet langskomen.

Voor veel mensen is het van hetzelfde laken een pak maar de experts beweren bij hoog en bij laag dat er toch wel een wezenlijk verschil tussen de akkoorden zit.

Ik doe een uitlegpoging maar zal hoogstwaarschijnlijk wel stevig neergesabeld worden door de ‘echte’ deskundigen die alle milieu-, duurzaamheid- en energieproblemen net zo ingewikkeld gemaakt hebben als onze economische wereld. En net als in die wereld zijn er in de wereld van het klimaat vele religies, goeroes en gelovigen die elkaar tegenspreken.

Het duurzaamheidsakkoord is het overkoepelende akkoord en zet in op de reductie van CO2, zet in op de hernieuwbare energie en zet in op besparing, verandering en hergebruik van grondstoffen, materialen en producten.

Het klimaatakkoord zet in op het weren van broeikasgassen en wil zorgen dat ongeacht welke energie er gebruikt wordt de CO2 verminderd (duur gezegd gereduceerd) wordt.

Het energieakkoord zet in op het weren van fossiele brandstoffen en wil er nieuwe (zoals wind, water, zon, biomassa en dergelijke) voor in de plaats.

Het energieakkoord is dus een onderdeel van het klimaatakkoord en dat is op haar beurt weer een onderdeel van het duurzaamheidsakkoord.

Vreselijk dus al die akkoorden en het belangrijkste dat ik probeer te onthouden is dat CO2 een broeikasgas is en wordt gehanteerd als dé indicator voor de klimaatverandering zoals de euro een betaalmiddel is en wordt gehanteerd als dé indicator voor de economische levensstandaard van de mens.

En daar zit voor mij ook gelijk de crux. Waar alle goeroes, deskundigen en gelovigen zich wel bezighouden met de CO2-reductie vergeten ze om zich druk te maken over de enorme koppeling die er is tussen de klimaatverandering en de levensstandaard van de mens.

Bakken met geld

Het voedingspatroon van mensen moet compleet veranderen, luxeproducten en de hele wereld overvliegen is not done meer, kachels moeten uit en waterverbruik moet drastisch omlaag. En dan als klap op de vuurpijl na inlevering van alle vooruitgang gaat het de inwoners van onze stad ook nog bakken met geld kosten om die CO2-reductie voor elkaar te krijgen.

Anno 2019 bestaat er zelfs energie-armoede. Wie had dat ooit kunnen bedenken.

Zolang linkse partijen hier geen oog voor hebben en zichzelf als de hoeders van deze aardkloot beschouwen, zolang rechtse partijen hier geen aandacht aan willen geven en zich opstellen als de heersers van deze aardkloot zal de versplintering van de politiek blijven groeien.

Zolang niet prominent het onderwerp van gesprek wordt wie er financieel voor op gaat draaien en hoe de lasten en de lusten van deze enorme omwenteling verdeeld gaan worden zullen populistische politieke partijen aan populariteit enorm toe blijven nemen. Niet dat deze nieuwe politieke stromingen de oplossingen hebben maar ze krijgen van de ondertussen murw geworden inwoner het voordeel van de twijfel.

En dat is er gaande nu.