Gisteren ontving de gemeenteraad van Rotterdam een teken van leven van VVD-locoburgemeester Bert Wijbenga. U weet wel, de partij van crimefighter Karremans. Wijbenga stuurde de gemeenteraad een brief over de tsunami van geweld die momenteel door Rotterdam raast.

Over de inhoud van de brief kan ik kort zijn: er staat niets in wat al niet in de krant heeft gestaan. Wat er wel instaat zijn allerlei maatregelen die al staand beleid zijn, dus maatregelen die deze tsunami van geweld niet hebben voorkomen.

Niets over gericht preventief fouilleren van groepen jongeren waarvan bekend is dat ze wapens dragen. Niets over het eenzijdig afroepen van een Rotterdams verkoopverbod van messen aan jongeren onder de 18 jaar. En niets over het met de vuist op tafel slaan in Den Haag om meer wijkagenten te krijgen.

De brief is ambtelijk en kil, met cijfers over de vuurwapenincidenten, maar dan weer géén opsomming van alle steekincidenten in dezelfde periode. De namen van de vermoorde Joshua en Perry worden al niet meer genoemd.

Als een overzicht van de steekincidenten wel was opgenomen dan was moeilijk vol te houden geweest dat het ‘business as usual’ is. Of zoals we in de afsluitende zin van de brief kunnen lezen: ‘Ondanks dat er op dit moment nog geen sprake is lijkt te zijn van een trend wordt dit door de betrokken partners vanzelfsprekend goed in de gaten gehouden.’

In gewoon Nederlands: gaat u rustig slapen, dat doen wij ook.

In de wijk Feijenoord wordt het geweld door veel mensen anders beleefd, daar zijn mensen bang. En terecht! Ouders vragen zich af of ze in deze wijk hun kinderen nog willen en kunnen opvoeden.

Maar wat ik het meeste mis, is een (loco)burgemeester die in de wijk is om met de slachtoffers van het geweld te praten, naar hun zorgen te luisteren en deze serieus te nemen. Het bizarre is dat we deze week de locoburgemeester wel zien poseren voor een fotowedstrijd over de diversiteit in Rotterdam. Lekker belangrijk! 

Onze burgemeester Aboutaleb is in geen velden of wegen te bekennen en de locoburgemeester komt niet verder dan een briefje naar de gemeenteraad. Ondertussen kijkt Bert met zijn verrekijker vanuit zijn penthouse in het centrum van Rotterdam naar Vlaardingen, de stad waar hij in september burgemeester mag worden.

Het briefje van Bert geeft mij een waardeloos gevoel, een bestuurder die vanuit een ivorentoren oordeelt dat het allemaal wel meevalt met het wapen- en messengeweld.

Nee het valt niet mee, wordt wakker en laat je zien en horen!